Menntamál - 01.03.1935, Blaðsíða 46

44
MENNTAMÁL.
3. Og rjúpan kraup í lyngi lágt
og lóa ura boltin rann,
og lævirkinn, liann lofaði’ liátt
í lofti skaparann.
4. Eg iðrast þess, að á þá skaut
og einkum þess eg geld,
að frið og yndi eg fældi á braut
og fagurt skemmdi kveld.
5. Þvi allir fuglar urpu þar
um engi, ver og börð,
og ]>ar heimili þeirra var
og þeirra fósturjörð,
6. Mér heyrðist ]>á að hvíslað væri’
í hverri tá og fit,
og annarlegur anda blær
af uglu vængjaþyt.
7. En, annað kastið kyrrð svo djúp
að kenndi eg hjartað slá,
og heiðin þoku þaktist hjúp,
svo þétt að ekkert sá.
8. Því álfafólkið eignar sér
í alifugla stað,
þá fugla, sem að veiðum vér,
og vill ei liða það.
9. Eg villtist þá og varð um nótt
að vera á heiði kyrr,
en kringum mig var hlegið
hlj ótt,
og hvíslað eins og fyrr.
10. Og nær því var eg orðinn ær
og enn er sinnið veilt. —
Sé huldufólk þér gramt, þá
grær
þér geðið seint um heilt.
Gefðu öllum fuglum frið,
gefðu öllum fuglum frið
á voriit.
FHglaveiðin.
Sigvaldi Kaldalóns
tónskáld.
Sönglagi þessu, sem hér
birtist eftir Sigvalda
Kaldalóns, fylgir ofurlítil
saga. — Fyrir tveimur
árum flutti Bjarni Ás-
geirsson, þingmaður
Mýramanna, „svana-
drápsfrumvarp“ sitt á
Alþingi. Var margt um
frumvarp þetta rætt út