Menntamál - 01.03.1935, Side 47

MENNTAMÁL
45
um allai' byggðir landsins. Meiri hluti þjóðarinnar gal
ekki skilið nauðsyn þess, að svanir skyldu réttdræpir.
Samdi Kaldalóns þá lag þetta við kvæði Grims Thom-
sens, sendi það síðan inn i þingið til Bjarna. En lagið
mun ekki hafa komið til Bjarna fyr en i lok þingsins,
eftir að húið var að ræða frumvarpið.
Kaldalóns skrifar á þessa leið til Menntamála með
laginu:
.... „Eg elska fuglalífið í náttúru okkar og margar
unaðsstundir hefir það veilt mér. Sú voldugasta hljóm-
sveit, sem eg hefi nokkurn tíma hlustað á, var er eg lá
i fjárliúskofanum í Arnarbæli í ölfusi i kvöldblíðunni,
— og heyrði fyrst einstakt kvak lómsins á Ölfusá, sem
jókst svo þangað til það kváðu við ómar frá hundruð-
um og aftur hundruðum þessara fugla. Líkar sögur hefi
eg að segja frá svönunum og æðarfuglinum. Þið ættuð
að koma út í eyjar á vorin, þar sem mikið er af æðar-
fugli og hlusta i lognblíðu að morgni, þegar sjór er
spegilsléttur og sól er komin upp yfir öll fjöll. Þá detta
manni i liug orð Steingrims: „Svo undurblítt ég aldrei
hef af ómum töfrazt neinum.“ —• Islenzk tónlist á hér
mikið verkefni fyi’ir höndum, — að leysa úr læðingi, i
voldugum hljómkviðunx, töfra islenzkrar náttúru, lif-
andi og dauðrar.“ — —-
Sigvaldi Kaldalóns hefir, ef til vill öllum íslenzkum
tónskáldxinx fremur, náð almennings hylli. Lög hans eru
nú á hvers manns vörxim út xxm ísland allt. Ilann hefir
vei'ið að leysa úr læðingi töfra íslenzkrar náttúru, hlust-
að eftir fuglakvaki, lækjarniði og laufþyti, einnig eftir
storminum og bárugjálfrinu og hrifizt af litum og línum.
Hann hefir vei'ið fær um að miðla öðrunx af þcim ynd-
isauði, sem hann hefir eignazt. Og af því að íneiri hluti
Islendinga er andlega skyldur honum, skilur fólkið hann
og tileinkar sér lögin hans. — Sigvaldi Kaldalóns er
rúmlega fimmtugur. Hann hefir unnið að hugðarefn-