Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 11

MENNTAMÁL
velja sér verðugt lestrarefni og forðast það rusl og þann
sora, sem berst unnvörpum yfir bókamarkaðinn. Ógerlegt
er með öllu að ná því marki, meðan skólar leggja alla
stund á formsatriði málsins í stað þess að beina huga
nemendanna að viðfangsefnum, sem þeim skilst, að séu
raunhæf.
Að öðru leyti má segja, að það markmið, sem Dewey
setur skólunum, sé að efla nemendur að sem víðtækust-
um skilningi á lífi manna og þeirri ábyrgð, sem hvílir á
hverjum einstaklingi að leggja sig fram eftir föngum til
góðs fyrir samfélag sitt og raunar allt mannkyn. Þessu
hyggur hann örugglegast náð með því, að sá vilji til heil-
brigðra athafna, sem býr með hverjum manni, sé glædd-
ur og honum gefin skilyrði til að njóta sín.
í alfræðabók einni er sagt, að niðurstaðan af heimspeki
Dewey sé sú, að hið eina eftirsóknarverða í lífinu sé auk-
inn þroski. Minnir það skemmtilega á orð Stefáns G.:
„Sæla reynast sönn á storð
sú mun ein að gróa.“
Nú finnst ýmsum það, sem hér hefur sagt verið, engin
nýlunda. Er það einungis sönnun þess, hve víða áhrif
Dewey hafa borizt.
Á. H.