Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 36

30
MENNTAMÁL
kennsluna alfarið við þá, með því móti færi hún öll fyrir
ofan garð og neðan og námið allt yrði fjöldanum gagns-
laust og plága á mörgum. Það má e. t. v. segja, að skipt-
ing unglingabekkja í skólum úti um land í verknáms- og
bóknámsdeildir séu nokkur lausn á þessu vandamáli. En
slíkt nær skammt. í flestum þeim skólum mun deildunum
kennt sameiginlega í svo mörgum námsgreinum og unnt
er. Veldur þar um óhjákvæmileg sparnaðarnauðsyn í fá-
mennum skólum. Um sérkennslu í deildum er því vart að
ræða, nema í tungumálum og reikningi.
Þá er annað atriði mjög mikilsvert í þessu sambandi,
en það er starfstími unglingaskólanna. Víðast hvar mun
hann mánuði styttri í kaupstöðum úti um land en í hin-
um stærri bæjum og héraðsskólunum. Að þessu leyti eru
aðstæðurnar einnig lakari í unglingaskólunum, og á þetta
drjúgan þátt í því að lengja bilið milli unglinga- og fram-
haldsskólanna.
Þá er og ótalið enn, það sem hefur átt einna drýgstan
þátt í því að rugla samstöðu þessara skóla, en það eru
námsbækurnar. Það er ótrúlega mikið ósamræmi milli
skólanna um notkun þeirra. Unglingur, sem flyzt milli
skóla, má gera ráð fyrir að mega taka upp nýjar náms-
bækur í flestum greinum.
Væru nú sömu námsbækur notaðar í öllum skólum, sem
búa nem. undir landspróf, væri framkvæmanlegt fyrir
unglingaskólana að taka þær til notkunar, en um slíkt
er ekki að ræða. Nemendur, sem fara úr unglingaskóla úti
á landi í Reykholtsskóla, fá aðrar námsbækur en þeir,
sem fara í gagnfræðaskóla Akureyrar o. s. frv.
í þessu liggur ein höfuðsynd okkar allra, sem með
þessi mál förum, og verður að ráða bót á því sem fyrst.
— Nemandi, sem kemur ókunnugur í skóla til nýrra kenn-
ara, hefur til muna lakari aðstöðu en hinir nemendurnir,
er setið hafa í skólanum áður. Þegar það svo bætist við,
að námsbækurnar eru aðrar, margar hverjar, getur slíkt