Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 18

12
MENNTAMÁL
ingsálitsins til þess, að kennarar séu ókvæntir eða ógift-
ir, auk ýmissa hamla, sem meina þeim að umgangast hitt
kynið frjálst og eðlilega, eigi mikinn þátt í því að spilla
geðheilsu þeirra. Auðvitað æskja ekki allir kennarar þess
að giftast, en mikill meiri hluti þeirra gerir það þó eins og
fólk í öðrum stéttum.
Eftir ýmsum rannsóknum í Bandaríkjunum, sem náð
hafa til fjölda margra kennara, má ætla, að þar í landi
sé geðheilsu 5. hvers kennara svo áfátt, að hann þurfi á
aðstoð að halda, og 7. hverjum kennara svo ábótavant, að
hann þyrfti að vera undir hendi geðlæknis eða sálfræðings,
þar sem hegðun þessara kennara og framkoma hefur
óheppileg áhrif á börnin, sem eru í umsjá þeirra. Ekki er
gott að gizka á, hvernig þessu er farið hér á landi, von-
um að ástandið sé hér miklu betra. En samt er þetta vanda-
mál áreiðanlega fyrir hendi í svo ríkum mæli, að það verð-
skuldar, að því sé fullur gaumur gefinn.
Sá þáttur aðbúðar kennarans, sem veit að geðvernd
hans og geðheilsu, er áreiðanlega of mikilvægur til þess,
að hann sé svo til algerlega vanræktur. Víst er, að ýmsir
leggja fyrir sig kennslu, sem eru ekki alls kostar vel til
hennar fallnir og myndi láta önnur störf betur. Og þótt
aðrir séu hneigðir til kennslustarfa og fari þau í fyrstu
vel úr hendi, getur geðheilsa þeirra spillzt síðar af ýms-
um ástæðum. Sumir búa við erfitt heimilislíf, veikindi
eða annað, og verður þetta heimilisböl þeim ofraun, þótt
þeir séu annars vel starfi sínu vaxnir. Aðrir hafa fyrir
þungu heimili að sjá, hafa sífelldar áhyggjur um afkomu
sína, ofþjaka sér með vinnu, aukakennslu eða öðru, og
getur ofþreyta þessi og áhyggjur lamað þá mjög og haít
skaðsamleg áhrif á umgengni þeirra við börn. Og svo
mætti lengi telja. Mörgum þessara manna mætti veita
mikla aðstoð, bæði sálræna og félagslega, ef þessu máli
væri gefinn sá gaumur, sem skyldi, af skólastjórum
námstjórum og stjórn fræðslumálanna yfirleitt.