Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 37

MENNTAMÁL
31
riðið baggamuninn. Nemandinn getur misst kjark. Geri
hann það ekki, verður hann að læra upp á eigin spýtur
það, sem bekkjarsystkini hans eru búin að nema, og bæta
þannig þeirri fyrirhöfn ofan á hitt námið.
Hér hefur fátt eitt verið talið, og mun margur geta fleira
til tínt, og er mér það ljóst, en þetta eru að mínum dómi
veigamestur ástæðurnar til þess, að enn hefur ekki náðst
sá árangur í unglingafræðslunni, sem krafizt er með nýju
fræðslulögunum.
En ég get ekki lokið við þessar línur án þess að minn-
ast á það, sem er meginmergur þessa máls, en verður þó
ekki rakið hér frekar, en það eru kröfurnar, sem gerðar
eru til nemenda á unglingastiginu, fyrst og fremst. Þær
eru úr hófi fram og andlegur þroski nemendanna svarar
ekki til þeirra. Þó mun hér meira um að kenna kennslu-
háttum í framhaldsskólunum og mislukkuðu landsprófi
en gölluðum fræðslulögum. Það mun margur ágætur
menntamaður þeirrar skoðunar, að hægt væri að ná
betri og hagnýtari árangri fyrir nemendurna í framhalds-
skólunum með minni ítroðslu og stagli en nú er gert. Það
er enginn vafi á því, að ætti að miða kennsluna í bóknáms-
deildum unglingaskólanna úti um land alfarið við lands-
próf og þá kennslu, sem fram fer í framhaldsskólunum,
mundu margir nemendurnir bíða tjón af.
Fræðslulögin nýju gerðu eina þá stærstu byltingu til
bóta, sem orðið hefur á íslandi á fræðslukerfi landsins,
enda samin af ágætum skólamönnum, en reynslan mun
sýna það langt fram í tímann, að ýmsu þarf að breyta og
færa til hins betra. Öllum, sem við skólamál fást, ber að
legg'ja sinn skerf þar fram og standa um þau vörð gegn
þeim, sem vilja niður rífa.
En snúi maður sér aftur að fyrra málefni, þá verður
að spyrja: Hvað er svo hægt að gera til úrbóta? Með því
að sniðganga þetta síðasta og mikilvægasta atriði, sem
ég hef talið, þ. e. að börnin eru teygð um of eftir eplinu,