Menntamál - 01.03.1953, Blaðsíða 42

36
MENNTAMÁL
Peter Freuchen, sem hefur tekið fjölda mynda og sýnt
þær víða um heim, kom upp í myndavélinni, en vissi bók-
staflega ekkert um hana. Erik Seidenfaden ritstjóri hafði
einmitt um þessar mundir skrifað marga leiðara í blað
sitt ,,Information“ um Suður-Jótland. Hann kom einmitt
upp í sögu þessa landshluta. Einkunnin sýnir þekkinguna.
Lis Groes hélt, að Japanar hefðu tapað stríðinu við Rússa
1905 og Poul Henningsen hélt að Bismarck hefði komið af
stað keppni Englendinga og Þjóðverja um flotastyrk.
„Hvað er þá orðið okkar starf ?“ munu margir kennarar
vilja spyrja, þegar þeir sjá hvernig jafnvel allra gáfuð-
ustu menn mikillar menningarþjóðar gleyma algerlega
ýmsu af því, sem þeim var forðum kennt. Árangur próf-
anna segir ekkert um það, hvernig kennslan, sem þessir
menn nutu á sínum tíma, var. Aftur á móti sýna prófin
ljóslega, að námsefni, sem ekki verður rifjað upp í sam-
bandi við dagleg störf síðar í lífinu, gleymist með öllu og
kemur því nemendunum aldrei að neinu hagnýtu gagni.
Þetta gefur tilefni til þess að hugleiða, hvort ekki mætti
sleppa því námsefni, sem telja má nokkurn veginn víst,
að nemendur þurfi aldrei á að halda í virku starfi. Kæmi
þá til greina að veita nemendunum fræðslu um atvinnu-
líf þjóðfélagsins í stað bókvizku, sem aldrei verður þeim
að neinu gagni.
Ólafur Gunnarsson.