Menntamál - 01.12.1956, Síða 25

MENNTAMÁL
151
lokið, er aðeins hægt að tala um líkur. Reyndar er hægt að
segja: Meðfædda fávizku og aðrar sálrænar truflanir, sem
eiga rætur að rekja til líkamlegra skemmda, er ekki unnt
að lækna með þeim aðferðum, sem hér greinir frá. En þá
er líka upptalið það sem hægt er að fullyrða. Geðrænar
truflanir barns eru ekki einangrað fyrirbæri, sem hægt
er að lækna á sama hátt og skorið er í fingur eða gert
að skinnsprettu. Sjúkdómur barnsins er svar við áhrifum
uppeldisins. Hvernig bregðast uppalendurnir við lækn-
ingunni? Vilja þeir, að barnið breytist? Eða er vilji þeirra
aðeins á yfirborðinu? Er sjúkdómur barnsins ef til vill
afleiðing ómeðvitaðra kennda og óska í sál foreldranna,
annars þeirra eða beggja. Ef svo er, — og svo er reyndar
mjög oft, þegar að er gáð, — er árangur lækningarinnar
mjög undir því kominn, hvort hægt er að komast fyrir
þessar óskir og kenndir 1 brjóstum foreldranna og evða
þeim. Séu kenndir þær, sem veita lækningunni mótspyrnu
mjög sterkar og þrálátar, getur svo farið, einkum hjá yngri
börnum, að ekki sé talið ráðlegt að hefja lækningatilraun-
ir, eða þá að lækningin misheppnast.
Frh.