Menntamál - 01.12.1956, Qupperneq 27

menntamál
153
Sá fyrsti var að vekja áhuga nemendanna á starfssviðinu
í heild.
Annar: Að velja verkefni.
Þriðji: Hið frjálsa starf.
Fjórði: Frásögn, — stutt erindi, — og að því loknu
spurningar, svör, rökræður og ritun nokkurra aðalatriða.
Fimmti: Próf.
Ég mun hafa getið þess lauslega, að ýmsir eru efins um,
að nemendur nái góðum árangri í prófi, þar sem hver og
einn beitir sér fyrst og fremst að einu, tiltölulega litlu atriði
í miklu námsefni. Reynslan sýnir þó, að langflestir nemend-
ur tileinka sér staðgóða þekkingu á öllu námsefninu. Með-
vitundin um þá ábyrgð, sem þessi starfsaðferð skapar hjá
nemendunum, knýr þá til að leggja sig fram. — Og af því
að það er gert af innri áhuga og gleði, fer ekki margt fram
hjá þeim, sem meðalgreind hafa, hvað þá meira.
Þessi fimm atriði eru þungamiðja aðferðarinnar.
Sjötta atriðið er ritgerð, sem nemendur semja um það,
hvernig þeir unnu að verkefnum sínum. Felur hún oft í sér
ýmiss konar fróðleik og upplýsingar. Það liggur í hlutarins
eðli, að ritgerðin er samin, þegar öllu öðru, varðandi starfs-
sviðið, er lokið. Kennarinn skrifaði á töfluna nokkur atriði
til þess að styðja nemendur við samningu ritgerðarinnar.
Þau voru í aðalatriðum þessi:
1. Gerðum áætlun um, hvernig við ætluðum að vinna
verkið og kennarinn talaði um það.
2. Fengum að velja verkefni og vinna frjálst og sjálfstætt
að þeim.
3. Unnum í flokkum. Hver var félagi þinn?
4. Hvernig ég safnaði heimildum og myndum.
5. Var verkefnið erfitt? — Létt?
6. Hjálpaði ég einhverjum?
7. Hvernig ég undirbjó mig.
8. Hvernig ég og minn flokkur sagði frá.