Menntamál - 01.12.1956, Page 31

MENNTAMAL
157
áhuga — og leggur sig allan fram. Allir kennarar ættu
að kenna á þennan hátt. Þá þreytist maður ekki á að ganga
í skólann. Þá er alltaf eitthvað nýtt og skemmtilegt á
hverjum degi.“
Er það ekki einmitt þetta, sem við þráum, allir kennar-
ar, — að nemendur okkar komi í skólann með glöðum og
fúsum hug á hverjum degi, af því að þeir geta sótt þangað
óblandna gleði í persónulegu, þroskandi starfi?
Norðmenn eru mjög athafnasamir í skólamálum. Senni-
lega eru þeir nú komnir lengra áleiðis í frjálsum skóla-
störfum og starfrænni kennslu yfirleitt en nokkur hinna
Norðurlandaþjóðanna. Það má segja, að eftir að hin nýja
og athyglisverða námskrá þeirra kom út 1939 (Normal-
planen), hafi markvisst verið unnið að því að loka lexíu-
skólastaglið úti, en hefja frjálsari og lífrænni skólastörf.
Um þetta eru líka bein fyrirmæli í námsskránni. Að sjálf-
sögðu tekur slík breyting — og raunar bylting — í skóla-
störfum langan tíma. En hvar sem komið er í barna- og
unglingaskóla í Noregi, sjást nú einhver merki hins nýja,
frjálsa starfs. Reynt er markvisst, þegar í neðstu bekkjum
barnaskólans, að þroska persónulega eiginleika barnanna
í sem flestum greinum. Skal ég í þessu sambandi aðeins
nefna teikningu sem dæmi. Með því að gefa börnunum
engar fyrirmyndir, heldur leggja allt kapp á að þroska
hjá þeim hæfni til persónulegra starfa, eða m. ö. o. að
teikna eftir eigin hugmyndum, ná þau mörg næstum ótrú-
legu öryggi og sjálfstæði í starfi.
í samræmi við þessi sjónarmið gefa útgáfufyrirtækin
út kennslubækur, handbækur og margs konar hjálpartæki
til ómetanlegs hagræðis við slík störf.
Mikla eftirtekt mína vakti það, að hin frjálsu skóla-
störf eru nú markvisst upp tekin í Kennaraskóla Osló-
borgar, og kennaraefnum leiðbeint í samræmi við þau.
Hefur skólinn nokkra ágæta kennara, sem leiðbeina sam-
kvæmt hinni frjálsu starfslínu. Ég var svo heppinn að