Menntamál - 01.12.1956, Síða 39

MENNTAMÁL
165
1926—80 var hann kennari við ungmennaskólann að Núpi
í Dýrafirði, en var einnig þau ár sundkennari á ýmsum
stöðum vestra, hvert vor.
Kona Valdimars er Jóna Jónsdóttir. Þau eignuðust 3
börn: Ásdísi, Valdimar og Önnu Margréti, sem öll eru upp-
komin og myndarfólk.
Hér eru þá sögð helztu æviatriði Valdimars í stuttu máli.
Um manninn sjálfan segir Ingimundur Ólafsson, kennari:
„Valdimar var að ýmsu leyti einn af hinum sérstæðu
mönnum kennarastéttarinnar, sem veitt var athygli öðr-
um fremur. Námfýsi var einkenni hans. Enginn mun sá
vetur hafa liðið, síðan hann fluttist til Reykjavíkur, að
hann hafi ekki sótt námskeið til að auka hæfni sína í starfi,
enda var hann lesandi öllum stundum er gáfust og f jölhæf-
ur í kennslustarfi.
--------1 kennslustarfi fór hann ekki troðnar slóðir
vanans, heldur var hann síleitandi að einhverju því, sem
auka mætti ánægju barnsins í glímu þess við viðfangsefni
stundarinnar, og hann trúði, að síðar yrði minnzt með
þakklæti og þá viðurkennt, að stuðlað hefði að nokkrum
þroska. Hann leit á barnið sem félaga og vin, enda var
hann vinsæll kennari í starfi. Einlægni hans í viðmóti,
hógværð og gjörhygli í orðum og framkomu vakti traust
þeirra, sem með honum voru, ekki aðeins barnanna, held-
ur og okkar samkennara hans.
Hann vandaði málfar sitt, hvort sem var í ræðu eða riti,
var skáldmæltur vel og lét oft fjúka hnittna kviðlinga, oft
orta undir fornum háttum, er hann var meðal vina og
félaga. En bak við kímnina kom oft fram hinn hlýi hugur
Valdimars og trúrækni hans, en hann var trúmaður mikill.“
Þetta hygg ég vera rétta lýsingu á hinum látna frænda
mínum. Ég mun alltaf minnast hans sem hins hyggna og
leitandi manns, er var trúr æskuhugsjónum sínum, trúr í
störfum sínum og skyldurækinn með afbrigðum til hinztu
stundar. Ingimar Jóhannesson.