Menntamál - 01.08.1959, Qupperneq 18

112
MENNTAMÁL
áfram. Vandinn er sá að geta gert námsefnið aðlaðandi
og blásið í það lífi. Og þá er margs að gæta. Það mun t. d.
reynast þýðingarmikið atriði, að því sé stillt í hóf, sem
fram er borið hverju sinni. Ofhlaðið borð vista getur valdið
lystarleysi, og ofát lítið farsælla en hungrið. Það mun
þess vegna reynast hverjum kennara nauðsjmlegt að
kunna að takmarka sig í kennslu sinni. Hann má ekki
þenja sig yfir of mikið námsefni í einu og ekki hafa of
margt í takinu. Geri hann það, á hann á hættu, að hann
fái ekki börnin til að einbeita sér að neinu verkefni.
Þess vegna tel ég rétt, að stefnt sé að því, þar sem
það er mögulegt, að hafa aðeins eina lesgrein í takinu.
Það er hægra að einbeita huga og orku við eitt námsefni
um vissan tíma en margt og óskylt efni. Ein vinnubók í
taki mun heppilegra starfsform en margar. Á það hefur
svokölluð Dalton-aðferð bent fyrir löngu, og við, sem reynt
höfum, sannfærzt um, að rétt er.
Þá er það, sem enginn kennari má láta ógert, ef hann
ætlar að láta starfið fara sér vel úr hendi, en það er að
gera sem gleggsta áætlun um námsefnið, þegar í byrjun
skólaársins, miðaða við þann tíma, sem hver námsgrein
hefur á stundaskrá. Allt handahóf í þessum efnum skaðar
kennsluna og torveldar æskilegan árangur. Er þá mikils
vert, að glöggva sig á höfuðþáttunum í námsefninu, en
fjarlægja, það sem smærra er. En að sjálfsögðu getur hér
sitt sýnzt hverjum, — einn telur það mikils vert, sem annar
telur smávægilegt. Við því verður aldrei gert. En varla
mun þurfa að gera ráð fyrir, að hér muni svo mikið á milli
bera, að verulegu misræmi valdi, enda verður þá hver og
einn að fara sínar leiðir í því efni. Hitt mun reynslan
sýna og sanna, að kennurum, sem sýnt er um starfið og
annt um það, muni fljótlega ljóst verða, hver séu aðal-
atriði þéss námsefnis, sem barnaskólarnir eiga að sinna
og ekki láta löngu námsbækurnar villa sér sýn.
Og þegar svo til kennslunnar kemur, verður að hafa það