Menntamál - 01.08.1959, Síða 23

MENNTAMÁL
117
Ég tek undir það af einlægri sannfæringu, að prófin
muni gera frekar illt en gott, eins og þeim er beitt nú. Og
ég tel, að við gerum þau að allt of sterkum þætti í okkar
skólakerfi, heftum kennslu við margan hégóma vegna
þeirra og eyðum allt of miklum tíma og dýrmætum í ófrjóvt
stagl, einnig þeirra vegna. Og að því er barnaskólann okk-
ar varðar ætti nú þegar að byrja á því að fella niður öll
vorpróf í lesgreinum, a. m. k. milli bekkja, og breyta ein-
kunnagjöf í vitnisburð, sem táknaður væri með orðum.
Þetta hafa nágrannaþjóðir okkar gert. Þær hafa losað
sig við þennan arf frá tíð hins lærða skóla, sem barna-
skólinn okkar er enn ekki vaxinn frá.
Eins og nú er hér háttað í þessum efnum, binda prófin
starfshætti kennarans um of við þau, og eyða ótrúlega
miklum tíma frá öðru, sem væri meira virði fyrir börnin.
Mér verður oft hugsað til síðasta skólamánaðarins 1 kaup-
staðaskólunum, maímánaðar, sem mun nú að mestu fara
í prófin og allt vafstrið í kringum þau. Ég amast ekki við
prófum í móðurmáli og reikningi. En nærri má geta, hvers
virði það gæti orðið bæjabörnunum, að fá að heilsa vori
og gróðri undir beru lofti, þegar vel viðrar, og fá að skoða
eitt og annað í umhverfinu og kynnast ýmsu í lífi og starfi
samfélagsins undir leiðsögn kennara þennan vormánuð, og
ljúka skólaárinu á þann skemmtilega og lærdómsríka hátt.
það yrði áreiðanlega vænlegra til náms og þroska en prófa-
vafstrið í kennslustofunni.
Ég sé eftir þessum dýrmæta tíma á vorin, sem börnun-
um verður svo lítið úr, en gæti unnið þeim mikið gagn, og
kemur þó enn fleira til. Og það hlýtur að verða eitt af
verkefnum næstu ára að koma þessu í betra horf, því að
menningarleg nauðsyn mun kalla fram raunhæfari skiln-
ing á hinu uppeldislega hlutverki skólans en nú virðist
vera meðal þeirra, sem þessum málum ráða. Og það væri
óneitanlega ánægjulegt, að kennarastéttin áttaði sig á
þessu sem fyrst.