Menntamál - 01.08.1959, Qupperneq 74

168
MENNTAMÁL
kennslu tornæmra og afbrigðilegra barna. Mér skilst, að
enn sé langt í land að Kennaraskólinn geti sinnt sér-
menntun þessara kennara, þótt honum auðvitað beri
skylda til þess. Það verður því að gera skipulega gang-
skör að því að styðja kennara til sérnáms í þessari grein
erlendis um eins til tveggja ára skeið. Auk þess mætti
senda kennara á námskeið um skemmri tíma í sama
skyni.
1 landinu er nú mikill skortur barnakennara til al-
mennra kennslustarfa. Flestir kennarar hafa slæma
reynslu af kennslu í lökustu bekkjum barnaskólanna, eins
og nú er málum háttað. Á því er og heldur enginn vafi,
að kennsla tornæmra barna og afbrigðilegra er erfið og
krefst mikils undirbúnings af hálfu kennarans. Eigi að
vera til þess nokkur von, að kennarar vilji leggja fyrir
sig kennslu slíkra barna eingöngu, þarf að taka tillit til
þessa. Auk þess að veita þeim fjárstyrk til framhalds-
náms verður að veita þeim sérstöðu annað hvort með
færri kennslustundum á viku hverri eða beinlínis hærri
launum eða hvort tveggja. Er mikil nauðsyn að fræðslu-
málastjórnin láti þetta mál til sín taka.
Lestrarlcennsla.
Lestrarnámið er undirstaða alls annars náms. Mikið
veltur því á, að til þess sé vandað. Víst er vel unnið í þess-
um efnum af íslenzkum kennurum, en þó er enn mörgu
ábótavant. Svo mun að vísu alltaf verða, að einstökum
börnum sækist seint lestrarnámið. Kemur þar fyrst til
almennur vanþroski. Að þeim hópi barna hefur verið
vikið hér að framan, og skal ekki frekar um þau rætt.
Hins vegar vildi ég drepa á fáein atriði um lestrarkennslu
yfirleitt og framkvæmd hennar í venjulegum bekkjum.
Geng ég þá út frá því, að börn, er ekki hafa af einhverj-
um ástæðum þroska til lestrarnáms við upphaf skóla-