Menntamál - 01.08.1959, Page 77

MENNTAMÁL
171
inn þroska alls konar fíngerðra hreyfinga eins og augn-
hreyfinga. — Öll þessi atriði þroskast talsvert misjafnt
hjá hverju einstöku barni eða hafa fengið misjafna að-
stöðu til þroska. Því þarf engan að undra, þótt nokkrar
misfellur verði á námsárangri barna í stórum bekkjum
og það eins þótt öll börnin í bekknum séu vel skólaþroska.
Það kemur fyrir að meðalgreindum eða jafnvel mjög vel
gefnum börnum mistakist lestrarnám. Er þá algengt að
kenna um lesblindu, en það er skoðun mín, að minna sé
af því fyrirbæri en margir vilja vera láta. Það, sem kallað
er lesblinda, má rekja til mistaka við lestrarnámið í upp-
hafi. Orsökin er mjög sjaldan ein, heldur margar sam-
ofnar, sem koma fram í margs konar ruglingi barnsins
við lestur. Mistök og vonbrigði leggjast eins og mara á
barnið, geðræn andúð þess á verkefninu kallar fram ný
vandkvæði og þannig koll af kolli.
Enn mætti lengi halda áfram að rekja einstök atriði
þessa vítahrings, en hér skal staðar numið.
Mikið af þeim tíma, sem nú er varið til reiknings-
kennslu, væri betur varið til lestrarkennslu eða undirbún-
ings að lestrarkennslu, sem er enn mikilvægara en lestrar-
námið sjálft, er kemur að miklu leyti af sjálfu sér, sé
undirstaðan rétt lögð og haldið áfram stig af stigi, ekki
byrjað að æfa nýtt verkefni, fyrr en það næsta á undan
er fulllært. Allt námið í 7 og 8 ára bekkjum ætti að byggja
upp utan um lestrarnámið. Þar hlýtur átthagafræði-
kennsla að skipa öndvegi. Þá kemur einnig til greina, að
skipta bekkjum hreinlega í smærri hópa og beita meira
einstaklingstilsögn á þessum aldursstigum en nú er gert
og hafa heldur skólatímann styttri.
1 þessu sambandi er rétt að minnast á lestrarprófin.
Próf þau, sem nú eru notuð, eru langt of einhliða hraða-
próf og stuðla þannig beint og óbeint að þeim ágöllum á
lestrarkennslunni, sem að framan var getið. Það skiptir