Menntamál - 01.08.1959, Side 79

MENNTAMÁL
173
gaumur gefinn hér heima að haga reikningskennslu í
samræmi við þessar niðurstöður.
Skil milli 9 og 10 ára.
Það er skoðun mín, að sérhæfa eigi kennara til kennslu
barna í 7, 8 og 9 ára bekkjum, en aðrir kennarar taki við
þrjú seinustu árin í barnaskóla. Mér er Ijóst, að öll sér-
hæfing hefur sína ókosti, og það má ef til vill líka telja
til ókosta bæði fyrir barnið og kennarann að skipta um
við 9 ára aldur. Ég tel þó kosti þess meiri að skipta við
þetta aldursbil. Rök fyrir því eru margvísleg og verða
ekki öll talin hér upp. Meginatriðið er, að grundvallar-
munur er á námsefni og kennsluaðferðum í bekkjum þrem
fyrstu aldursstiganna og þeim þrem síðari. Þrjú fyrstu
árin reynir fyrst og fremst á að kenna lestur og skrift.
Til þess þarf sérkunnáttu, sem ekki kemur að verulegum
notum í efri bekkjum barnaskólans. Þar reynir meira á
hæfni kennarans í öðrum námsgreinum og öðrum kennslu-
aðferðum. Sjálfsagt mætir þessi tillaga andstöðu af mörg-
um ástæðum. Ég hygg þó, að breyting í þessa átt myndi
til bóta. Kennaraskólinn þyrfti þá að geta veitt mismun-
andi kennslu með tilliti til sérhæfingar að þessu leyti.
Þá vil ég minnast á annað atriði þessu nátengt.
Börnum í yngstu deild barnaskólans er nú og hlýtur jafn-
an að verða raðað í bekki að verulegu leyti eftir lestrar-
kunnáttu við upphaf skólagöngu. Séu óskólaþroska börn-
in og hin tornæmu skilin frá aðalhópnum strax í upphafi,
skiptir röðun eftir öðrum forsendum ekki verulegu máli
til loka þriðja skólaárs. Við lok 9 ára bekkja ætti að liggja
fyrir talsvert öruggt mat á getu barnsins yfirleitt. All-
niörg börn, sem eru vel í ár komin við upphaf skólagöngu
°S njóta góðrar umhirðu, lenda réttilega í beztu bekkjum,
þótt greind þeirra sé ekki nema rétt um meðallag og oft
ekki svo mikil. Þegar námið þvngist í efri bekkjunum,