Menntamál - 01.08.1959, Side 101

MENNTAMÁL
195
við nemendur, sem komast aldrei með tærnar þangað,
sem þeim er ætlað að komast með hælana. Sú togstreita
hefur einnig leikið margan samvizkusaman kennara grátt,
um það er mér vel kunnugt. Vera má að vísu, að af meira
umburðarlyndi leiddi, að ekki næðist ætíð sá árangur,
sem stundum kann að nást með því að fara hamförum
við ítroðslu og eftirrekstur, en ég held, að skaðinn væri
þá bættur — og líklega miklu meira en það.
Nú munu uppi ráðagerðir um að gera kennaraskólann
að stúdentaskóla. Ókunnugt er mér um, hverjar breyting-
ar eru fyrirhugaðar á námi þar, ef af þessu verður. En
ef þær yrðu fólgnar í því einu, að kennaraefni lærðu æðri
stærðfræði, latínu eða aðrar menntaskólagreinir á borð
við stúdenta, kæmi slík breyting væntanlegum nemendum
þeirra að engu gagni. Kunnáttuskortur í kennslugreinum
háir kennarastéttinni varla í heild, a. m. k. ekki eftir mín-
um kynnum af henni. Og ef um tvennt er að velja, er
miklu farsælla, að kennari í almennum skóla kunni
kennslugrein sína verr, en þekki nemendur sína þeim
mun betur og nái á þeim tökum. Þetta má kenna, ef rétt
er staðið að. Þó að kennaraskólinn leggi ekki meiri rækt
en raun er á við þær greinir, sem að framan voru taldar,
^yg'g' ég það reynslu skólamanna, og a. m. k. er það mín
reynsla, að kennaraskólamenn reynist yfirleitt slyngari
háskólamenntuðum mönnum í skiptum við erfiða eða treg-
gáfaða nemendur, og ef þetta er rétt, sem ég er raunar
sannfærður um, getur ekkert komið til annað en ólíkur
undirbúningur. Það er annars ótrúlega lífseigur misskiln-
ingur, að menn hljóti að geta kennt, aðeins ef þeir hafa
numið fræði þau, sem þeir eiga að kenna. Ég veit af eigin
reynslu, hve fjarstæð þessi skoðun er og hverja fyrirhöfn
það kostaði sjálfan mig að ná tökum á starfi, sem ég hafði
aldrei lært til.
Hér er rétt að minnast á, að þess hefur nú verið farið
á leit við kennara, að þeir taki virkan þátt í heilsuvernd-