Menntamál - 01.08.1959, Síða 103

MENNTAMÁL
197
einskis eins manns færi er að leysa af hendi. Hin miskunn-
arlausa og oft óviturlega gagnrýni, sem kennarar sæta
löngum, ef barn nær ekki þeim námsárangri, sem foreldr-
ar þess ætlast til, hlýtur líka að einhverju leyti að kæfa
tilraunir kennaranna til að sníða nemendum sínum náms-
efni, sem þeim hæfði betur. Ef kennari dæmdi 7 ára barn
t. d. óhæft til að byrja lestrarnám, mætti hann vel búast
við að fá framan í sig, að ódugnaði hans eða klaufaskap
væri um að kenna, og þá hefur hann ekkert í höndum
annað en álit sitt, sem vitanlega getur verið skeikult. Hér
er því brýn þörf aðila, sem flestir mundu telja óvilhallan,
af því að hann á ekki að kenna börnunum sjálfur. Starf
geðverndarstöðvar mundi og smám saman færa mönnum
heim sanninn um það, hve gífurlegur munur er á börnum
til bóklegs náms, og það er börnunum sjálfum fyrir beztu,
að unnt sé að meta hæfileika þeirra nærri réttu lagi. Það
mundi forða mörgu barni frá þjáningum, sem geta sett
ævilangt mark á það.
Benda má kennurum á eftirtaldar bækur:
Breckenridge and Vincent: Child Development. Physical and Psycho-
logic Growth Through the School Years. (497 bls.). W. B. Saunders
Company. Philadelphia. London. 1955.
(Ágætt yl'irlit yfir líkamlegan og andlegan þroskaferil. Framsetning
er mjög ljós og skemmtileg.)
Margrete Lomliolt: Börnepsykiatri. (272 bls.). Rosenkilde og Bagger.
Köbenhavn 1957.
(Ágrip af barnageðfræði, ætlað læknum og kennurum.)
Finn Carling og Olav Kvalheim: Vanskeligstilte barn i hjem og skole
(227 bls.). Gyldendal, Norsk Forlag. Oslo 1956.
(Fjallar um ýmsa sjúkdóma og ágalla á skólaaldri.)
Skolhygien, utgiven af Kungl. Skolöverstyrelsen (655 bls.). Svenska
bokförlaget. Norstedts. Stockholm 1952.
(Almenn skólaheilsufræði.)