Menntamál - 01.08.1959, Side 137

MENNTAMÁL
231
réttindi og auka um leið námstíma verðandi Kenn-
araskólastúdenta um eitt ár. Auk þess lagði félagið
til, að skólinn héldi uppi kennslu í sérgreinum fyrir
útskrifaða kennara.
c) Bæta aðbúnað kennara verulega í mörgum skólahér-
uðum og búa þeim mannsæmandi starfsskilyrði.
d) Launa kennara, bæði við barnaskóla og framhalds-
skóla þannig, að sambærilegt sé við launakjör manna
með álíka mikilli undirbúningsmenntun.
6. í greinargerð frumvarpsins er vitnað í skipun manna
í stöður við gagnfræðaskólana. — Samanburður þessi er
ekki réttmætur, þar sem um mjög hæpna neyðarráðstöf-
un er að ræða.
7. í flestum löndum er skortur á vel menntuðum kenn-
urum, án þess að gripið sé þó til þeirra úrræða að slaka
á kröfum til menntunar kennara.
í þessu sambandi er fróðlegt að athuga niðurstöður ráð-
stefnu Alþjóðasambands kennara (WCOPT), sem haldin
var í Frankfurt árið 1957, en fyrir ráðstefnu þessari lágu
skýrslur frá 41 þjóð, þar á meðal öllum Norðurlöndunum
og flestum öðrum Evrópuþjóðum.
Ráðstefnan vann úr skýrslum frá þessum þjóðum, og
var þar m. a. gerð grein fyrir meginorsökum skorts á
hæfum kennurum, áhrifum kennaraskortsins á fræðsluna,
kennarana og almenningsálitið og úrræðum fræðsluyfir-
valda til þess að ráða bót á kennaraskortinum.
Þá rannsakaði ráðstefnan sérstaklega starfskröfur á
hendur kennurum, hversu kennarastéttin er skipuð og efna-
hagsleg og menningarleg sjónarmið, er áhrif hafa á starfs-
valið.
Helztu úrræði, sem ráðstefnan taldi, að grípa þyrfti til,
voru þessi:
Almennar kjarabætur, aukin virðing á kennarastarf-
inu, fleiri og betri kennaraskólar, betri menntun kennara,
betri nýting á núverandi kennaraskólum, betri starfsskil-