Menntamál - 01.08.1960, Qupperneq 26

120
MENNTAMÁL
legur þroskaferill barna og almenn afbrigðileg sálar-
fræði. Þessar greinir eiga að vera mjög veigamikill þátt-
ur í námi kennara, sem búa sig undir kennslu í almennum
skólum. Nú er kennaraefnum kennt dálítið í almennri
heilsufræði, uppeldisfræði og hagnýtri sálarfræði, en lítið
eða ekkert í öðru því, sem nefnt var. Tilgangurinn með
því að kenna sjúkdómafræði og afbrigðilega sálarfræði
er ekki að kenna þeim að greina líkamlega eða andlega
sjúkdóma á borð við lækna, heldur að vekja almennt skyn
þeirra á sjúklegum fyrirbærum, svo að þeir hafi jafnan
opin augu fyrir því, að eitthvað kunni að ganga að nem-
anda, sem fylgist ekki með í námi.“
Ad. 6. Milliþinganefndin, sem undirbjó gildandi skóla-
löggjöf, samdi frumvarp til laga um æfinga- og tilrauna-
skóla. Þetta frumvarp var lítið breytt, fellt inn í lög um
menntun kennara nr. 16/12. marz 1947. Sá kafli laganna,
sem um þetta fjallar, hefur ekki komið til framkvæmda.
Mjög nauðsynlegt var að koma þessari stofnun á fót,
þegar lögin voru samþykkt, og nú hefur þörfin fyrir hana
aukizt verulega. Kemur þetta fram í svörum sumra kenn-
ara Kennaraskólans við spurningum nefndarinnar. Um
gildi slíkrar stofnunar mætti enn fremur vísa til greinar-
gerðar milliþinganefndarinnar, sbr. Um menntamál á Is-
landi, bls. 131—133.
Lögin kveða svo á, að allur kostnaður við skólann greið-
ist úr ríkissjóði. Skólamálanefndin telur hins vegar, að
koma ætti á samvinnu ríkis og Reykjavíkurbæjar um
stofnun og rekstur skólans, með því að nemendur úr
Reykjavík myndu njóta kennslu við hann.
Ad. 7. I engu landi í Mið- og Norður-Evrópu er ald-
urstakmark í kennaraskóla eins lágt og hér á landi.
Nefndin telur rétt, að nemendur, sem lokið hafa lands-
prófi miðskóla með góðri einkunn, eigi rétt til inngöngu