Menntamál - 01.08.1960, Qupperneq 58

152
MENNTAMAL
til endurfæðingar hennar í stað þess að bíða með óþreyju
eftir að losna úr útlegðinni. Til þess að þetta megi verða,
þarf að gera enn meira til að bæta starfsskilyrði sveita-
kennarans og gera starf hans eftirsóknarvert. Þá verður
einnig auðveldara fyrir kennaraháskólann að vekja áhuga
á uppeldismálum.
Allt starf Kennaraháskólans í mynd verklegrar þjálf-
unar verður samt ófullkomið, ef því fylgir ekki rækileg
kennsluskylda, áður en kennaraefnin eru útskrifuð sem
fullgildir kennarar.
Háskólamenntun er aðeins fyrsta stigið í alhliða námi
barnakennarans. Það er að krefjast of mikils að láta ný-
bakaða kennara taka strax á sig fulla ábyrgð kennslustarfs-
ins. Það er hvorki hægt að réttlæta af sparnaðarástæðum
né sökum núverandi kennaraskorts. Reyndar er hvorki
læknum, lögfræðingum né guðfræðingum fengin full
ábyrgð í þeirra starfsgreinum strax að námi loknu. Á
sama hátt verður að sjá kennurunum fyrir viðbótartíma-
bili eftir prófið, sem þeir geta notað til þjálfunar og þess
að vinna sig smátt og smátt upp í starf sitt. Sé þetta ekki
gert, er háskólamenntun kennara ófullkomin.
Menningaráhrif samvistanna.
Skólarnir verða að vera menningarstofnanir í ríkara
mæli en nokkru sinni áður. Þetta getur því aðeins orðið, að
sannmenntað fólk starfi þar.
Hvernig verður maðurinn svo sannmenntaður ? Vís-
indalegt nám og starfsþjálfun tryggja það engan veginn,
jafnvel þótt ekki sé litið á námið eingöngu sem skref í
þá átt að vinna sér fyrir daglegu brauði. Sem uppalanda
er þess fyrirfram vænzt af kennaranum, að hann setji sér
æðra mark. Kennarinn hefur fágætt tækifæri til að sneiða
hjá einhæfingu, en lifa fjölbreyttu andlegu lífi. Hann ætti
að þekkja hina auðugu menningararfleifð okkar og til-