Menntamál - 01.08.1960, Qupperneq 71

MENNTAMÁL
165
tungumálakennslu. Tilraunir hafa verið gerðar í mörgum
löndum með útvarps- og sjónvarpsskrá, notkun grammó-
fóns og segulbands til að kenna réttan framburð og einnig
kvikmyndir og myndræmur. Misjafn árangur hefur náðst
og því augljóst, að notkun þessara kennslutækja er enn á
tilraunastigi. Önnur staðreynd er það svo, að notkun þeirra
er háð því, að reyndir kennarar séu að verki, sem kunna
að beita þeim til eflingar kennslunni. Hér er vafalaust
mikil þörf frekari rannsókna, bæði á námsaðferðum í
tungumálakennslunni og þróun og notkun heyrn- og
sjónkennslutækja. Nefndin ræddi um það, hvernig skipa
skyldi erlendu tungumáli rúm í daglegri stundarskrá barna-
skólanna. Slíkt hefur þegar verið gert í löndum þeim, sem
hafa komið tungumálakennslunni á. Talið er, að venju-
lega sé þetta vandamál, sem hvert ríki eða stjórnarvöld
verði að leysa sjálf.
Vænta má, eins og reynslan hefur sýnt í mörgum náms-
greinum, að stuttur tími eða 20 til 30 mínútur dag hvern
sé vænlegra til árangurs en lengri tími aðeins tvo eða
þrjá daga í viku.
Þjálfun tungumálaJcennara.
Sérhver námsskrá í barnaskólum, sem gerir ráð fyrir
kennslu í erlendu tungumáli, hlýtur að vera háð því, að
nægilegt framboð sé á tungumálakennurum og að þeir
séu vel hæfir og menntaðir. Undirbúningur og þjálfun
þeirra, eins og nú gerist, að lögð er áherzla á nákvæma
rannsókn og nám í sígildum bókmenntum, málfræði og
byggingu málsins er vissulega gagnlegur fyrir kennslu
þroskaðra nemenda, t. d. í menntaskóla, en er sennilega ekki
það bezta fyrir kennara, sem freista vill þess að miðla
ungum börnum grundvallarþekkingu hins framandi máls.
Því er þörf á hóflegri og hentugri þjálfun. Slíkri þjálfun
skyldi beint að því að gera kennaranum tama rétta notkun
niálsins, góðan framburð og glæða ást hans á málinu. Eigi