Menntamál - 01.08.1972, Qupperneq 24

um að leiðbeiningar og ábendingar frá fræðslu-
yfirvöldum séu ekki bindandi, heldur beri að
líta á þær sem tillögur. Enginn vill smásmugu-
leg fyrirmæli um hið daglega skólastarf. Skóla-
stjórinn, kennarinn og nemendurnir verða í sam-
vinnu að velja milli hinna mörgu möguleika.
í Noregi stendur að vísu í skólalögunum að
námsskrár fyrir einstakar greinar og tímaskipt-
ingin í „mþnsterplanen" sé bindandi fyrir alla
skóla, en jafnframt er bent á að innan ramma
námsskránna (sem fjalla um 3 ár í senn) hafi
kennarinn frjálsar hendur og geti valið námsefni
og starfsaðferðir sem hæfa liverjum bekk. Ábyrgð
lians á kennslunni hefur því aukizt.
Frá Finnlandi er svipaða sögu að segja: ann-
að livort er skýrt tekið fram að námsskrárnar
séu aðeins til leiðbeiningar og hjálpar, eða jjær
eru jaað rúmar að kennarinn getur sjálfur skipu-
lagt kennsluna.
Hörður Bergmnnn þýddi.
«---------------------------«
Kristinn Björnsson, forstöðumaður:
Sálfræði-
þjónusta skóla
er sérgrein
hagnýtrar
sálfræði
'» ♦
I. Inngangur
Allt frá námsárum mínum í háskóla, um 1950,
hef ég orðið vitni að margvíslegum umræðum og
deilum um sálfræðiþjónustu skóla, liver nauðsyn
hennar væri, hvaða vandamálum hún ætti að
sinna, liver menntun og verksvið skólasálfræðinga
ætti að vera, hvort jiessi starfsemi ætti að vera
til eða hefði yfirleitt rétt á sér, o.s.frv. Fftir að
hafa svo lengi hlýtt á umræður, jafnvel tekið ]>átt
í þeim, og unnið að sálfræðiþjónustu fyrir skóla-
börn allt að 20 árum (fyrst í hlutastarfi en lengst
af aðalstarfi), ætti að vera hægt að segja eitthvað
út frá eigin reynslu um þessi mál. Ég vil því líta
yfir farinn veg, reyna að meta án fræðilegra hug-
leiðinga ]>að, sem ég tel mig hafa lært af reynsl-
unni, og gefa bendingar um viðhorf og verkefni,
sem byggja jrarf starfið á í framtíðinni.
Ég hóf Jætta starf með nokkuð sérstök sjónar-
mið í huga. Um nokkurra ára skeið (1954—1960)
MENNTAMÁL
162