Vorið - 01.12.1970, Side 39

um nágrenniS og kaupa el okkur van-
hagaði um eitthvað. Var það og gert.
Laust fyrir kl. 11 vorum við svo mætt á
Lundúnaflugvelli. Þar beið „Gullfaxi“,
þota Flugfélags íslands, eftir okkur. Var
nú farið í gegnum vegabréfaskoðun,
tollskoðun og útlendingaeftirlit. Er út í
flugvélina kom sagði flugstj órinn, sem
var Skúli Magnússon, að við myndum
tefjast í um það bil hálftíma vegna mik-
illar umferðar en ekki „loðinbarða“,
eins og á útleiðinni. Loks komumst við
þó upp í háloftin og var okkur tilkynnt,
að við flygjum í 32 þúsund feta hæð.
Ferðin til Keflavíkur gekk vel og er
þangað kom kvaddi ég ferðafélaga minn
Sóleyju Jóhannsdóttur. Fórum við síð-
an til Reykjavíkur með rútunni og þar
kvaddi ég þá Svein og Grím og flaug að
lokum heim til Akureyrar um kvöldið.
Og að lokum vil ég þakka „Vorinu“
og Flugfélagi íslands fyrir hina eftir-
minnilegu og skemmtilegu ferð, sem ég
hlaut í verðlaun í ritgerðarsamkeppn-
Valhildur, Sóley og Páll H. Jónsson.
inni um London. Einnig vil ég þakka
Sveini Sæmundssyni, Grími Engilberts
góða leiðsögn og Sóleyju Jóhannsdóttur
fyrir skemmtilega samfylgd.
Valhildur Jónasdóttir.
Broslesr svör
Kennarinn: Geturðu nefnt mér
dœmi um eitthvað, sem stækkar við
liita, en dregst saman við kulda?
Nemandinn: Já, sumarleyjið er
langt, en jólaleyfið stutt.
★
—- Veiztu, að nú liafa þeir fundið
upp vatnsglös, sem ekki láta eftir sig
hringi á horðunum?
— Nei, livernig eru þau?
— t>au eru ferhyrnd.
Drengur nokkur var eitthvað óá-
nægður með tilveruna og hrœkti á
húðarglugga. Eigandi búðarinnar sá
þetta, tók í liákinn á stráknum og
sagði:
— Hvað heldur þú að mamma þín
mundi segja, ef ég kæmi og hrœkti á
gluggann hennar?
— Hún mundi segja, að það vœri
vel af sér vikið, því að við húum á
fimmtu hœð, svaraði strákurinn kot-
roskinn.
VORIÐ 181