Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 4

208
B J A R M I
un, — varanleg og arðberandi, — er
til, né getur orðið til — án þess grund-
vallar.
Enginn maður getur verið sann-
menntaður, án anda Jesú Krists. —
Hvernig ætti það líka að geta verið?
Hann einn hetir orð hins eilífa lifsins.
Að fótum hans verður hver að sitja,
og læra af honum, — læia af honum
hógværð og iítillæti og sanna lífs-
speki — sem vill að læidótnur sá
og menntun, er hann getur atlað
annarsstaðar, verði til blessunar.
Hver sem vill ávaxta pund sitt, —
fémæti eðlisgáfna sinna og mennt-
unar, — verður að setja það á vöxtu
hjá honum. Kirkjan má ekki ein
byggja á honum, — sljórnirnar verða
að byggja á honum ráðhallir sinar
og þinghús. — »Ef Drottinn byggir
ekki húsið, erfiða smiðirnir til ónýtis«,
það stendur óhaggað um aldir alda.
Samband fólksins, þjóðanna, — land-
anna, heimsálfanna, — hafsins og
eylanda hafsins — verður að byggja
á honum verzlunina og iðnaðar- og
menntastofnanir þjóðanna um veröld
alla. Er ekki átt við það, þegar
Jýst er yfir friði á jörðu af hinum
himnesku hersveitum, að af hinum
andlega eða innra friði geisli út ytra
friði og skipulagi, og sanngirni í
hverskonar viðskiftum meðal mann-
anna? Er ekki kristindómurinn Lög-
réttan og gjörðardómur heimsins?
Er hann ekki Lögbergið, sem heims-
málin skulu rædd frá? Vita menn af
nokkrum öðrum anda, að lýsa lög-
um með þjóð og þjóðum? Þetta verða
mennirnir að skilja, — um það verða
þjóðirnar að sannfærast, ef þær vilja
að friður ríki á jörðinni. Heimsfriður
semst aldrei með neinum öðrum
hætti.
Jóla-viðburðinn þráði öll tilveran.
Honum fagni hún öll, — allt sköp-
unarverkið, — andar, menn og
skepnur, — allt dautt og lifandi. —
Saman ber: »Ef þessir þegðu, þá
mundu steinarnir hrópa«. — Hann
fæiir þeim öllum frelsi, — ljós, —
og nýtt fjör til lofsöngs, fagnaðar Og
þakkargjörðar til Guðs, sem dvelst
í hæstum bæðum. — Hann elur
þeim nýit sköpunarafl; gefur vilja
td að vaka og vinna. Kveykir Ijós
hugsjóna í sálu þeirra. Bendir á verð-
mæti og markmið lifsins. Gýs nýju,
heitu, heilögu hjartablóði inn í æðar
mannkynslíkamans.
Allar framfarir mannkynsins, —
andlegar og likamlegar, — eiga bein-
línis eða óbeinlínis rót sina að rekja
til kristindómsius, Án sluðnings hans
riðar heimsbyggingin og hrynur, sem
hús í landskjálfta. — Mönnunum er
því skylt að fagna og lofsyngja með
öndum himnanna: »Dýrð sé Guði í
upphæðum!« — á jólunum, — út af
fæðingu Jesú Krists, frelsara slns og
Drottins.
Jólafi iðurinn.
Jeg veit ekkert annað. sem veitir mjer frið
og von, en hin dýrðlegu jólin,
er syndurum opnnóust himinsins hlið,
og heitög skein rjettlœtissólin.
Jeg hefi’ ekkert annað að hugga mig við,
þvi hvað stoðar vit mitt og krajtur?
Jeg syndarinn, bandinginn, finn eigi frið,
nema f r e l s a r i leysi mig o/tur.
Ó, heilagi Guðs son, jeg hrópa til þin,
þú himneska rjettlœtissólin. —
Ó, kom þú enn eins og áðnr til min
með eilifa friðinn um jólint
(B. J).