Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 25

BJARMI
233
Stefán píslarvottur.
»En er þeir heyröu ræðu Stefáns, fylt-
ust þeir bræöi í hjörtum sínum og gnístu
tönnum gegn honum.
En hann horfði til himins, fullur af
heilögum anda, og leit dýrð Guðs og
Jesúm standandi við hægri hönd Guðs,
og sagöi:
Sjá, jeg sje himnana opna og manns-
soninn standa til hægri handar Guði.
En þeir æptu hárri röddu og byrgðu
fyrir eyru sjer og rjeðust að honum allir
sem einn maður.
Og þeir hröktu hann út úr borginní
og grýttu hann. Og vottarnir lögðu yflr-
hafnir sínar að fótum ungum manni, er
Sál hjet.
Pannig grýtlu þeir Stefán, en hann
ákallaði og sagði: Drottinn Jesú, mcðtak
þú anda minn.
Og hann fjell á knje og hrópaði hárri
röddu: Drottinn lát þá ekki gjalda þess-
arar syndar. Og er hann hafði þetta mælt
sofnaði liannn.
(Post. 7., 54.-60.).
25. desember minnumst vjer fæðingar
frelsarans í syndugan heim. Daginn eftir,
»Stefánsdag«, minnumst vjer »fæðingar«
fyrsta pislarvottsins kristna i dýrðarheim.
Viðskilnaðarorð Stefáns er fyrstabæna-
ákall til Jesú, sem Nýja testamentið segir
frá. Nokkrum árum síðar voru hópar
manna í Norðurálfunni auðkendir svo:
»Peir, sem ákalla nafn Drottins vors Jesú
Krists« (I. Kor. 1., 2.). Og þeim sem svo
ritar, hafði likað vel raeðferðin á Stefáni. —
Svo breytast menn— stundum. »Blóð písl-
arvottanna er útsæðikirkjunnar«,enn i dag.
Jakob Zebedeusson var hálshöggvinn
eftir skipun Heródesar Agrippu, konungs í
Jerúsalem, árið 44. (Sjá Post. 12, 2). Hann
var fyrsti postulinn, sem leið píslarvætti.
Um störf og dauðdaga hinna postul-
anna vita menn ekki með fullri vissu
annað en það, sem lesa má í Nýja testa-
mentinu.
Raunar eru til fjölmargar frásagnir um
þá frá 2. og 3. öld eftir Krist, en þeim ber
ekki alveg saman. Pó ætla fræðimenn að
allir postularnir, nema Jóhannes, hafi lið-
ið píslarvætti fyrir trú sína.