Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 8

212
B J A R M »
(
reið, sem Jónas K'istjánsson hjer-
aðslæknir Skagíirðinga var að láta
sækja suður.
Um kl. 7 um kvöldið komu bif-
reiðarnar báðar að Fornahvammi.
Er þar steinhús nýtt og rúmgott,
sem kunnugt er. Af þvi að hópurinn
var svo margmennur, var afráðið að
gista þar fremur en að þurfa að
skifta liði norðan Holtavörðuheiðar.
Uistingin var góð og allur beini, en
ekki var laust við að mjer þætti það
dálítið rýstárlegt, að hafa litla mat-
arlist i Fornahvammi, af því að mað-
ur var svo að segja nýbúinn að borða
f — Borgarnesi. — Fyr á árum hefði
það þólt ótrúlegt, því að þá var full
dagleið á irtilli Fornahvamms og
Borgarness. Tíu sinnum kom jeg að
Fornahvammi á skólaferðum fyrrum
og oft siðan, en aldrei hafði jeg þó
gist þar fyrri. Hvammur og Sveina-
tunga í Norðurárdal, voru »mínir
bæir« á þeim árum, en Melar norð-
an heiðar. þólti mjer miður að geta
ekki komið við á neinum þeim bæ
í förinni. Skólabræðrum mínum þóltu
slæmir hagar og lítil húsakynni til
gistingar í Fornahvammi fyrrum, en
gott var þó að fá sjer þar kaffii á
haustin, þegar hrakveður var á Holta-
vörðuheiði.
Man jeg að vjer komum þar einu
sinni f stórum hóp og stórrigningu
norðan af heiði, og skipuðumst þjelt
um ofninn í litlu gestastofunni. —
Varð þá einum, sem nú er orðinn
orðvar prófastur, það á að segja í
áheyrn bóndans: »Það er nógu gott
að hafa svona skómaskot til að skríða
inn í þegar vont er veður«.
Bóndinn hló góðlátlega, því að
hann þekti skólapilta, en við hinir
notuðum tækifaerið til að setja ræki-
lega ofan í við fjelaga okkar, með-
fram líklega af því, að það þóttu
einsdæmi að hann gæfi nokkurn
höggstað á sjer með ógætnum orðum.
Nú dettur engum feiðamanni
»skúmaskot« í hug, er kemur að
Fornahvammi, enda var þar húsfyllir
ferðamanna nærri daglega í sumar.
Daginn eftir var farið af stað um
miðjan morgun; vegurinn var góður
inn dalinn að gamla sæluhúsinu, eða
þangað sem vegabótamenn voru
komnir. Lakari vegur, en þó sæmi-
legur úr því, og svo vel áfram hald-
ið að við komumst i morgunkaffið á
Melstað um dagmálaleytið 14 í hóp.
Að Miðhópi, Blönduós og sjerstak-
lega á Æsuslöðum í Langadal var
nokkur viðdvöl. Var tilætlunin að
skrafa við síra Gunnar Árnason, en
hann var ekki kominn heim frá
messugjörð á Bergsstöðuin. Tengda-
foreldrar hans, sira Stefán á Auð-
kúlu og kona hans, voru stödd á
Æsustöðum hjá dóttur sinni, og fögn-
uðu þau öll vel ferðafólkinu.
1 Bólstaðahlíð, sem ekki er i Langa-
dal, eins og nýlega stóð i ferðasögu
að norðan, heldur í Svartárdal, var
farið um hlaðið, og rjett tækifæri til
að taka í hönd húsbóndans, Klemens
Guðmundssonar, og lofa að koma
við á suðurleið. Vegurinn þaðan upp
á Vatnsskarð er nokkuð brattur og
líklega viðsjáll í rigningu, en nú var
þurkur og skarðið sæmilegt yfirferð-
ar; brá þó stórum um til bóta, er
komið var á Skagfirðingabraut fyrir
neðan Víðimýri. Um kl. 7 að kvöldi
var staðar numið á Sauðárkrók, og
hjet jeg því að fara ekki svo langa
dagleið og krókalausa á heimleið-
inni.
Vinir okkar á Sauðárkrók tóku
okkur svo vel, að við komumst ekki
þaðan fyr en eftir miðjan dag dag-
inn eftir. Síra Hálfdán vígslubiskup
flutti okkur í bifreið yfir að Vatns-