Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 14

218
B J A R M I
inni máltíð gerði hann aftur bæn
sína, svo stóð hann upp og bað Guð
að launa mjer matinn. Þvi næst fór
hann leiðar sinnar«.
Prestskonan þagnaði við, svo hjelt
hún sögunni áfram: »Jeg hefði lík-
lega ekki hugsað svona mikið um
ókunna manninn, ef mig hefði ekki
dreymt svo einkennilegan draum í
nótt. Mjer þólti jeg vera á ferð um
veglausa eyðimörk, jeg gekk áfram,
án þess að vita eiginlega hvert jeg
var að fara. Mjer fanst jeg vera
orðin alveg úrvinda af þreytu og
hungri. Pá þykist jeg mæta ókunn-
um manni, sem fer að segja mjer til
vegar heim til sín. Þelta er þá sami
maðurinn, sem kom til mín f gær-
morgun.
Jeg varð hreint hugfangin af hinu
elskuverða viðmóti mannsins og gekk
við hlið hans þegjandi og hlýddi
undrandi á orð hans. Við gengum
upp snarbratta hrekku, þegar við
komum upp á brúnina, námum við
staðar hjá unuðsfögrum aldingarði.
Blasti þar við augum minum ósegjan-
leg dýrð, stm gagntók mig. Föru-
nautur minn leiddi mig inn í lauf-
skála einn mikinn, skygðan fegurstu
rósatrjám. Inni í laufskálanum var
borð alselt miklum og margvíslegum
ávöitum,
Síðan leiddi hann mig til sætis
og bauð mjer að bragða á hinum
svalandi ávöitum, þar eð jeg væri
bæði vegmóð og þyrst. Og svo sagði
hann við mig, með röddu, sem jeg
gleymi ekki:
»Hungraður var jeg og þjer gáfuð
mjer að eta 1«
»t*u ert Kristur!« hrópaði jeg þá
og varpaði mjer við fætur hans.
bÞví sagðirðu mjer það ekki, þá
hefði jeg gefið þjer betra að borða!«
»Þú gafst mjer það, sem þú batðir
fyrir hendi«, sagði hann. »Og þú
hafðir viljann til að gera betur til
min«. — — —
Þegar prestskonan hafði lokið máli
sínu, tók aldraða konan til oiða og
var mjög skjálfiödduð og lágtöluð:
»Mig dreymdi líka draum«, sagði
hún. »Mjer þótti jeg vera orðin svo
ósköp fátæk og varð að biðjast bein-
inga. Iíom jeg þá að stóru húsi,
bæði hungruð og þreytt, og drap þar
að dyrum. — Jeg ætla ekki að segja
ykkur hvernig mjer varð við, þegar
dyrunum var lokið upp, og maður-
inn, sem jeg rak burt með ónotum
f gær, kom út til mín. Jeg þóttist
verða mjög vandræðaleg, en stundi
þó upp eiindinu, og bað hann að
gefa mjer eitthvað að boiða. En
hann horfði á mig alvörugefinn og
sagði hnugginn í bragði: »Hungraður
var jeg og þjer gáfuð mje.r ekki að
eta 1«
Pá skildi jeg á augabragði hver
hann var, og hneig magnþrota að
fótum hans, og sagði hágrátandi:
»Herra, hefði jeg vitað að það varst
þú — hefði jeg vitað« — — — Svo
vaknaði jeg og mjer leið illa, en
huggaði sjálfa mig með þvi, að þetta
~væri að eins draumur, og jeg hætti
að hugsa um hann«. —
»Þessi draumur er bending til
okkar alira«t sagði prestskonan. —
»Við eigum fyrst og fremst að muna
eftir þessum orðum Krists: »Það sem
þjer gerið einum af þessum minstu
bræðrum mfnum, það hafið þjer gert
mjer« — og gera öðrum gott á meðan
við höfum tíma og tækifæri til«.
G. L.
Gjafir til kristniboös: Safnað í Bol-
ungarvik af konu 70 kr., önnur 10 kr. —
Til Prestslaunasjóðs Strandarkirkju, kona
í Rf. 5 kr. Bæring Akureyri 5 kr.