Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 21

B J A R M I
229
Hvað verður um dýrð hins nýja
ríkis?
Vjelamenningin gerir oss að jarðar-
drottnum, hugðu menn, reynslan varð
að vjelamenningin fjötraði mannkynið.
Ótal-mannúðar- og líknarfjelög sjá
ekki út yfir verkefni sín, og þótt
starfsmönnum fjölgi vaxa verkefnin
fljótar, það eru framfarirnar marg-
lofuðu.
Hvað er kirkjan að hugsa?
Það er viðkvæðið úr öllum áttum
nema þar sem menn búast við að gæf-
an blómgist best á rústum kristninnar.
Hvað er kirkjan að bugsa? »Hún á
að styðja auðvaldsstefnuna«, segja
sumir. »Nei, nei, samvinnufjelög eiga
N að vera óskabörn hennar«, segja aðr-
ir. Hún á að bæta úr húsnæðisleysi,
gangast fyrir atvinnubótum, skifta
landi milli smábænda, vernda eign-
arrjettinn, o. s. frv.
Margoft er henni hótað fullum
fjandskap, ef hún gengur ekki í lið
meö þeim eða þeim flokknum, sem
til hennar kallar i það skiftið.
En hvað gerir þá kirkjan? — Hún
er ekki aðgerðalaus. Sum umbóta-
slörf hennar eru bersýnileg; — önn-
ur, og ef til vill þau mikilvægustu,
komast i engin hagtiðindi. — En væri
hún ekki annað en umbótastarfsemi
við hlið margra annara, þá væru
dagar hennar taldir.
Hlutverk hennar er að veita það,
sem engin hinna getur en allir þurfa.
Hún boðar raunveruleikann um lif-
andi Guð, Hið mikilvægasta og nauð-
synlegasta hlutverk hennar er lóð-
rjetta starfið, öll lárjettu störfin henn-
ar blessast að sama skapi sem lóðrjetta
starfið er velrækt, starfið að því að
efla droltinvald Guðs orðs og heilag-
an vilja Guðs, sem þar er birtur. —
Skýrsla ályktana-nefndarinnar.
I. Játuingaryfirlýsing.
Yfirlýsing lútherska alþjóðaþingsins
viðvíkjandi játningu hans getur að
eina falið í sjer vitnisburð þar sem
skýrt og ákveðið kemur í Ijós fyrir
augliti Guðs og allrar veraldar, skil-
yrðislaus og óbreytt fastheldni við
heilaga ritningu og þær játningar,
sem vjer höfum tekið að arfi frá lút-
herskum feðrum vorum.
Þessum vitnisburði um örugga og
óbreytta fastheldni við trú feðra vorra,
má ekki saman blanda við aðkallandi
störf, sem starfsskilyrði og aðstæður
nútimans valda, og draga kunna jafn-
framt athygli frá hinu eiginlega inni-
haldi játningarinnar.
Yfirlýsing þingsins verður að koma
svo greinilega fram, að hún verði
ekki misskilin, en jafnfram vera svo
fáorð að hún mótist óafmáanlega i
skilningi og samvisku.
Þannig gerði Eisenacher-þingið1)
er það lýsti fastheldni sinni við ritn-
ingu og játningu, og vjer leggjum til
að trúarjátningar-yfirlýsingin frá
Eisenach verði endurnýjuð á þessa leið:
II. Fræði Lúthers hin minni.
Annað Lútherska alþjóðaþingið tek-
ur þált f þakkar-minningum allrar
lútherskrar kristni, minningum, sem
400 ára afmæli hinna minni Fræða
dr. Marteins Lúthers vekur.
Þinginu er ljúft að játa (eða sam-
þykkja) sannbiblulega framsetningu
Fræðanna á hinni guðlegu opinberun,
sem er jafn ómissandi fyrir fræðslu
æskunnar, sem velfallin til að móta
stefnur og trúarlíf safnaða fullorð-
inna manna.
Þingið telur þess vegna hlutverk
1) Fyrsta lútherska alþjóðaþingið, hald-
ið í Eisenach á Pýskalandi árið 1923.