Bjarmi - 01.12.1929, Blaðsíða 11

B J A R M I
215
Annars leyfi jeg mjer að skjóta þvi
hjer inn, að þeir, sem heima sitja,
ætta ekki að vanrækja að skrifa iðu-
lega ástvinum sínum sem í förum
eru eða sjómensku stunda fjarri heim-
ili sínu. Sjómönnum, sem öðrum, er
auðvitað gleði að fá hiýleg brjef frá
vinum heima, — en vonblekkingin
er sár þeirra 2ja eða 3ja af skips-
höfninni, sem ekkert fá brjefið. Þeir
eru sjaldan svo berskjaldaðir fyrir
illum freistingum sem þá, og það
getur munað um það ótrúlega mikið,
hvort sjómaðurinn sest með brjef sín
i sjómannastofunni eða rýkur út brjefa-
laus og gramur, og kaupir sjer ógæfu
fyrir peningana, sem heim hefðu átt
að fara.
Mörg brjef voru skrifuð á sjó-
mannastofunni á Siglufirði i sumar
og fjölmörg afhent og það jafnt á
nótt sem degi.
Merkir Siglfirðingar tjáðu mjer alt
hið bcsta um starf Jóhannesar Sig-
urðssonar, eins og jeg átti von á,
enda sýndu Siglfirðingar starfi hans
velvild á ýmsan hátt. Hann fjekk
að flytja síðdegisræður vel sóttar í
kirkjunni á helgum dögum, og söng-
flokkur safnaðarins aðstoðaði þar
prýðilega, ýmsir gáfu til starfsins,
svo að kostnaðurinn hjeðan að sunn-
an varð minni en ella mundi.
Vonandi er að unt verði að halda
þessu starfi áfram, uns Siglfirðingar
taka það alveg að sjer, því að auð-
vitað á að því að stefna, að íslensk
sjómannaheimili komist upp í öllum
stærstu verstöðum og kaupstöðum
landsins.
Rigning og hrakveður spiltu mjög
allri umferð á Siglufirði þessa daga,
svo að óvíða var komið og ver sótt
kirkjan en ella mundi, en ekki duld-
ist mjer, að ýmsir Siglfirðingar mundu
vilja hlynna að kristilegum fjelags-
skap, ef góðir forgöngumenn væru
þar búsettir. — Er raunalegt að K.
F. U. M. og K. skuli ekki hafa haft
bolmagn tii að festa þar rætur fyrir
löngu.
Það var í meira lagi kuldalegt að
líta á land á Akureyri, laugardags-
morguninn 24. ágúst, er við komum
þangað með »D otniugunni«. Fjöllin
voru hvitleit víða eftir hretið og kuld-
inn svo napur, að jeg varð forviða.
— En þegar leið á daginn, skánaði
veðrið, og næstu daga varð blíðviðri.
Á Akureyri dvöldum við rúma 3
daga og attum annríkt. Jeg talaði
þar i kirkjunni við guðsþjónustu fyrri
hluta dags á sunnudaginn, en konan
min flutti eiindi um Mattbildu Wiede
siðdegis á sama stað. Uin kvöldið
vorum við á all fjölmennum fundi í
Kristniboðsfjelögunum. Daginn eftir
heimsóttum við bæði Kristneshælið
og sjúkrhúsið á Akureyri og fluttum
þar kristileg erindi. Á mánudags-
kvöldið sýndi Margrjet Sveinsson
myndir frá Indlandi og sagði frá
kristniboði i einum samkomusal Akur-
eyrar. Hún hafði dvalið um brið á
Akureyri á vegum Kristniboðsfjelags
kvenna og var sammæld við okkur
hjónín. Auk þessa þurftum við viða
að finna fólk að mali, svo að dag-
arnir liðu fljótt.
Mikil breyting og góð, þótti mjer
á orOin á Akureyri um kristniboðs-
malið frá því við hjónin vorum þar
siðast á ferð sumarið 1926.
Þá tjáðu oss áhugasamar kristnar
konur, að lítt hugsandi væri til að
stofna þar kristniboðsfjelag. Samt
rjeðust þær í það fáeinar um haust-
ið, en nú var hópurinn orðinn stór,
50 til 60 minnir mig; og auk þess
annað kristniboðsfjelag stofnað með
nálægt 20 karlmönnum. Frú Jóhanna
t*ór og Aðalbjörn Kristjánsson fyrv.
kennari veita þessum fjelögum for-
stöðu.