Heima er bezt - 01.12.1961, Blaðsíða 25

hann hætti til sjós, og tók sinn hatt og staf
og heimleiðis sigldi um ólgandi haf.
O, María mig langar heim,
ó, María mig langar heim,
því heima vil ég helzt vera,
ó, María hjá þér.
En fleyið bar hann aldrei heim að fjarðarströnd,
hann ferðast ei meira um ókunn lönd,
en María biður og bíður enn,
hún bíður og vonar hann komi nú senn.
Ó, María mig langar heim,
ó, María mig langar heim,
því heima vil ég helzt vera,
ó, María hjá þér.
Austur-skaftfellsk húsmóðir skrifar þættinum eftir-
farandi: „Eg leyfi mér að skrifa þættinum vegna barn-
anna minna, og óska eftir birtingu eftirtalinna ljóða,
sem við kunnum að vísu eitthvert hrafl í, en ekki svo
vel að við getum hiklaust kennt þau.
Ljóðin eru þessi:
Göngum við í kringum einberja runn.
Gekk ég yfir sjó og land.
Nú skal segja.
Litlu andarungarnir.
Hún Þyrnirós var bezta barn.
Nú er hún Gunna á nýju skónum.
Ef til vill er ekki rétt að kalla þetta jólasöngva, en
þeir eru þó notaðir, er gengið er í kringum jólatré í
heimahúsum ásamt fleiri söngvum.“
Eg er alveg sammála austur-skaftfellsku húsmóður-
inni. Það er leiðinlegt að hafa yfir ljóð, sem maður veit
ekki hvort rétt er með farið. Ég þakka kærlega bréfið
og hér birtist þá nokkuð af hinum umbeðnu ljóðum.
Hér er þá fyrst ljóð, sem heitir Aðjangadagskvöld.
Höfundur ljóðsins er Ragnar Jóhannesson cand. mag.
Nú er Gunna á nýju skónum,
nú eru að koma jól,
Siggi er á síðum buxum,
Solla á bláum kjól.
A'Iamma er enn í eldhúsinu
eitthvað að fást við mat,
indæla steik hún er að færa
upp á stærðar fat.
Pabbi enn í ógnar basli
á með flibbann sinn:
„Fljótur, Siggi, finndu snöggvast
flibbahnappinn minn“!
Kisu er eitthvað órótt Iíka,
út fer hrokkandi,
ilmurinn í eldhúsinu
er svo lokkandi.
A borðinu ótal bögglar standa,
bannað að gægjast í.
Kæru vinir, ósköp erfitt
er að hlýða því.
Jólatré í stofu stendur,
stjörnuna glampar á,
kertin standa á grænum greinum,
gul og rauð og blá.
Loksins hringja kirkjuklukkur
kvöldsins helgi inn,
á aftansöng í útvarpinu
allir hlusta um sinn.
Mamma ber nú mat á borð
og mjallahvítan dúk,
hún hefir líka sett upp svuntu,
sem er hvít og mjúk.
Nú er komin stóra stundin,
staðið borðum frá,
nú á að fara að kveikja á kertum,
kætast börnin smá.
Ungir og gamlir ganga kringum
græna jólatréð,
dansa og syngja kátir krakkar,
kisu langar með.
Leikföng glitra, Ijósin titra,
ljómar stofan öll,
klukkur hringja, krakkar syngja
kvæði og lögin snjöll.
Stelpurnar fá stórar brúður
strákurinn skíðin hál,
konan brjóstnál, karlinn vindla,
kisa mjólkurskál.
Síðan eftir söng og gleði
sofna allir rótt,
það er venja að láta ljósin
loga á jólanótt.
Hér kemur svo annað alkunnugt Ijóð, það heitir: Nú
skal segja. Um höfund þori ég ekkert að fulyrða.
Nú skal segja, nú skal segja
hvemig litlar stúlkur gera:
Vagga brúðum, vagga brúðum,
og svo snúa þær sér í hring.
Heima er bezt 425