Heima er bezt - 01.12.1961, Blaðsíða 35

19. Og nú steyptist vatnsmagnið foss-
andi og freyðandi yfir mig með öllum
sínum þunga. Eg beiti höndunum og
reyni af öllum mætti að halda höfðinu
upp úr vatninu, en allt árangurslaust.
Brátt er ég í bólakafi.
20. Vatnið hvæsir og suðar í eyrunum
á mér, og hundruð hugsana þjóta um
heila minn. En allt í einu hverfur þung-
inn af bakinu á mér. Trjábolurinn flýt-
ur upp með bylgjunum. ... Eg er aftur
frí og frjáls!
21. Ég spyrni fótum í botninn og er
þegar kominn upp á yfirborð vatnsins,
sem rennur enn í stríðum straumum.
Mér verður fyrst hugsað til Mikka. Ég
brýst áfram og sting mér, þar sem ég
veit að hann er enn fastur.
22 Það er vandalaust að finna hann,
því að hann stritar af öllum mætti við
að komast upp á yfirborðið. Ég kippi af
honum hálsbandinu, þríf í hnakkann á
honum og dreg hann til lands.
23. Ég er svo himinlifandi glaður yfir
björgun okkar Mikka, að ég gleymi al-
veg að athuga, hve dauðþreyttur og sem
lurkum laminn ég raunverulega er. Og
án þess að hvíla mig legg ég af stað
heimleiðis.
24. En eftir að hafa gengið stuttan spöl,
segir þreytan til sín. Ég verð óstöðugur
á fótunum, og mér sortnar fyrir augum.
Allt í einu dett ég um koll og ligg nærri
meðvitundarlaus á jörðinni.
25. Eftir stundarkorn rakna ég aftur
við. Ég finn að ég er einkennilega veik-
ur. . . . Ég tauta við Mikka: Hlauptu
heim, Mikki, og sæktu hjálp! Skilurðu!
Heim! Hlauptu heim!.... Ég get ekki
meira, Mikki!
26. Ég fell í djúpan dvala. Og ég veit
ekki hve lengi ég hef legið meðvitund-
arlaus. En þegar ég rakna við og átta
mig, verð ég þess var, mér til mikillar
undrunar, að ég ligg alklæddur í rúmi
og breitt ofan á mig í ókunnu húsi.
27. Hvar er ég niðurkominn? Hér er
áþekkast verkfærageymslu.... Ég rís
upp úr rúminu.... Ég er í skyrtu, sem
ég kannast ekkert við.... Ég stjákla
fram að dyrunum og ætla að opna þær.
En hurðin er aflæst. Ég er lokaður inni.
Heima er bezt 435