Heima er bezt - 01.11.1984, Qupperneq 9

GUNNAR GUÐMUNDSSON
á Hofi:
Huldufólkið á
Rein
Ég hef gaman af að mála eftir huldufólkssögum og
allri þjóðtrú. Áður fyrr trúði ég statt og stöðugt á
huldufólk, og vil ekki afneita neinu í þeim efnum. Ég
þekki að vísu ekki marga sem segjast hafa séð það, en
bæði vitnisburður fólks sem ég treysti að öllu leyti, og
ýmislegt sem við hefur borið, hefur mér þótt þess eðlis
að hér sé eitthvað dulið, sem ekki er hægt að afgreiða
með því einu, að það sé ótrúlegt. Ég skal nefna eitt
dæmi um það.
Ungur var ég smali á Rein, sem er bær nálægt
Akranesi. Þar var álagablettur sem ekki mátti slá, og
við lá, að bóndinn myndi missa bestu kúna sína, ef út
af væri brugðið. Björn bóndi Guðmundsson, sem var
hinn vænsti maður og reyndist mér í alla staði vel, lét
slá þennan blett annað sumarið sem ég var þar smali
(1910 og 1911).
Þarna er dálítill klettur, sem auðvelt er að stíga út á
úr brekkunni, en þverhnípt fram af. Við vorum öll úti
við, og sáum hverju fram fór og þótti undarlegt, þegar
kýrnar byrjuðu að feta sig út á klettínn.
Skyndilega kom að þeim einhver órói, og kvíga á
fyrsta kálfi hrapaði fram af klettinum og slasaðist, svo
varð að aflífa hana.
Viðbrögð Björns voru þau að hann lét raða steinum
kringum álagablettinn, auðkenna hann betur, stækka
heldur.
Á Rein bar það líka við, að fólk sá 3 eða 4 mann-
eskjur eða verur leiða flekkótta kú nærri bænum. Þeg-
ar farið var að spyrjast fyrir um þetta síðar, kom í ljós
að engin slík kýr var í grenndinni, né kannaðist nokk-
ur við að hún hefði verið leidd milli bæja eða héraða.
GUNNAR SVERRISSON
Kveðja
Múkki berðu kveðju, stystu leið
til vina,
er hressir búa í landi,
og ekki vita afmér,
hér í svölum sœnum, sem ólgar
mér um vanga,
ég veit að lífið sigrar,
með guðs og gcefu hjálp. . . .
Múkki berðu kveðju, og allir
þínir líkir,
er sveima frjálsir yfir,
mér í sjávarleik,
þó sundið, mér ei leikur,
napurt, þungt og erfitt,
þá finn að mér mun heppnast,
komast til nœsta lands,
því guð í öllu, öllum,
styrkir mig og styður,
því lífið oft vill sigra,
með miklum glœsibrag. . .
en báturinn er horfinn,
í djúpið œgis mikla,
og lífið heldur áfram,
hjá döprum vinadeyð.
Múkki berðu kveðju, og allir
þínir líkir,
svo og þessa sögu, um illan
hildar leik,
ég mun seinna launa,
ykkur lítilrœðið,
því greiði móti greiða,
er guði þóknanlegt. . . .
Kveikjan að ljóði þessu er sundafrek Guð-
laugs Friðþórssonar í Vestmannaeyjum
er hann bjargaðist á undraverðan hátt úr
sjóslysi. Guðlaugur sagðist m.a. hafa
drepið tímann með að spjalla við múkka.
Heima er bezl 329