Heima er bezt - 01.11.1984, Síða 29

Halldóra sá um Landssýnmguna
1930, hún vakti mjög mikla athygli.
Þá stofnar Halldóra tóvinnuskóla á
Svalbarði við Eyjafjörð, hann starfaði
■ 19 ár. Rannveig Líndal, sú góða kona,
var þar skólastjóri en Halldóra hafði
öll árin veg og vanda af skólanum.
Halldóra átti í 15 ár heima á býli
sínu Mólandi í Glerárhverfi. Á þeim
árum ferðaðist hún mikið og hafði
mörg járn í eldinum, vann að útgáfu
Hlínar. las og skrifaði, hafði samband
við fjölda manns um allt land og vini
erlendis.
Oft sást Halldóra í bænum, hún
gekk hratt, þráðbein í baki með slegið
sjal og venjulega með einhverja
pinkla.
Halldóra dvaldi mörg síðustu ár
ævinnar í Héraðshælinu á Blönduósi.
Þangað fékk hún meiri póst en em-
bættismenn staðarins, svo það þótti
umtalsvert. Mörg fyrstu árin þar, eða
nokkuð fram á tíunda tuginn hélt hún
áfram að ferðast, heimsótti vini,
fylgdist með starfi kvenfélaganna og
sat aðalfundi S.N.K. Alltaf var hún
fræðandi og hvetjandi.
Halldóra var trygglynd kona og lét
sér annt um líðan vina og kunningja.
Hún safnaði í stóru vefnaðarbókina.
Þar er margt að finna og b.ókin er
merkilegt afrek, þó þess skuli getið að
fleiri unnu að því verki.
Halldóra kom mörgum málum
fram með frábærri lagni og hispur-
leysi, hvort sem hún talaði við bónd-
ann eða ráðherrann. Bréfin hennar
Halldóru eru athyglisverð, stuttar og
hnitmiðaðar setningar, aldrei mála-
lengingar.
Halldóra var sönn og einlæg trú-
kona, hún sótti kirkjur hvar sem hún
var stödd, las mikið Guðs orð og
kunni meir af bænum en aðrir, sem ég
hefi haft kynni af. Hún kynntist
mörgum þekktum kennimönnum,
deildi ekki um trúmál en hafði sínar
fastmótuðu skoðanir. Halldóru þótti
mjög vænt um Passíusálana og kunni
mikið úr þeim, einnig sálma séra
Matthíasar, skáldið var mikill vinur
hennar. Sálmur séra Valdimars Briem
„1 fornöld á jörðu var frœkorni sáð“
var henni ákaflega hugstæður og
mörgum árum fyrir andlát sitt var hún
búin að mæla svo fyrir að hann yrði
sunginn yfir sér látinni „Og syngið
hann þá létt og glaðlega“ bað Hall-
dóra.
Halldóru var sýndur margvíslegur
sómi um ævina, sérstaklega á efri ár-
um, svo er oft um fólk og allar þær
þakkir átti hún skilið. Hún vann ó-
metanleg störf fyrir samtíð og framtíð
og mun verða minnst sem einnar
merkustu konu er ísland hefur alið.
Þegar Halldóra kom síðast til Ak-
ureyrar sagði hún fyrir um hvernig
haga skyldi útför sinni. í kirkjugarði
Akureyrar vildi hún hvíla „þar eru
allir mínir bestu vinir“ sagði hún og
þar var fólkið er sá um útförina.
Tryggðavinir Halldóru, niðjar frú
Ingibjargar og Odds Björnssonar
prentsmiðjustjóra, reyndust henni af-
burðavel. Ragnheiður O. Björnsson
var Halldóru eins og góð dóttir, og
alltaf gat hún leitað til Geirs S.
Björnssonar, ef hana vanhagaði um
eitthvað og það mun hafa verið æði
oft síðustu árin.
Halldóra andaðist í Héraðshælinu
á Blönduósi 28. nóv. 1981, og var
jarðsungin frá ^kureyrarkirkju 5. des.
í stórum dráttum hef ég rakið sögu
Halldóru Bjarnadóttur, þessa löngu
og viðburðaríku sögu. Einhver kynni
að spyrja: „Hvernig var Halldóra? Og
hvernig gat hún afkastað öllu því er
hún kom í verk?“ Hún var ákaflega
viljasterk og hafði afburða skipulags-
gáfu. Hún sagðist ætla að verða
hundrað ára löngu fyrir andlátið. Það
tókst bókstaflega og átta árum betur
og er hún talinn elsti íslendingur sem
vitað er um. Hún lifði heilbrigðu lífi,
og sem dæmi um það má nefna að
þegar hún var skólastjóri á Akureyri
lét hún setja sterka hringi í loftið á
íbúð sinni og æfði leikfimi á hverjum
degi. Það þótti skrýtið háttalag eins
og fleira, en Halldóra fór sjaldnast
troðnar slóðir. Hún unni öllu sem
þjóðlegt getur talist. Hvatti konur til
að klæðast íslenska búningnum og
nota ullina í fatnað. Mörg hollráð og
fróðleik er að finna í Hlín.
Halldóra hafði mikið skap en agað,
og hún var að jafnaði herra síns skaps,
dómgreind hennar og mannþekking
brást sjaldan.
Blessuð sé minning hennar Hall-
dóru Bjarnadóttur.
LAUFEY
SIGURÐARDÓTTIR,
frá Torfufelli:
Til
HALLDÓRU
BJARNA-
DÓTTUR
Flutt í samsœti
á Akureyri
27. ágúst 1962
Heill þér Halldóra
heiðra þig konur,
i öllum byggðum ísalands.
Þakka þér störfin,
dug og drengskap,
hvatningarorð og kœrleikshug.
Þú lœrðir og kenndir langa œfi,
sóttir í fortíð margt fjalar gull.
I nútíð tengdir hin traustu bönd
félagssamtök frónskra kvenna.
Hlín og saga
geyma þann gróður
gullkornin mörgu
öll heilrœðin þín.
Landið, fólkið, tungan, trúin,
traustið á Guði er þitt líf.
Þú átt í sál þinni vatnsdœlska vorið
með vonir og bœn fyrir landi og þjóð.
Halldóra, íslenskust íslenskra kvenna,
eigðu okkar þakkir og Ijóð.
Heimaerbezt 349