Æskan - 01.05.1964, Síða 7

Hægt og þungt íótatak heyrðist innan úr húsinu og
hurðin þokaðist seinlega frá stöfum. Gömul kona í síð-
um, rósóttum náttkjól kom í gættina.
..Hvaða drengur er þetta?“
..lig heiti Ingimundur Jónsson.“
..Hvaðan ber þig að, barn?“
..Ég bara fór frá Leiti. Ég ætla að fara heim aftur. Ég
a heirna á Mýri í Laugasveit. Ég veit, að ég fæ að vera
a einhverjum bæ, þangað til mamma kemur heim. Mamma
er á spítala."
„Komdu fljótt inn, barn, þú skelfur. Ég á nú ekkert
einasta orð til.“
Hún ýtti honum á undan sér inn gang og inn í her-
bergi, þar sem var hjónarúm. Gamall maður svaf í öðru
rúminu.
Gamla konan klæddi Inga úr öllu nema nærfötunum
°g lét hann fara niður í glóðvolgt rúmið sitt. Þá vaknaði
gamli maðurinn, öldungis forviða og spurði Inga spjör-
Ul>um úr. Hann svaraði því öllu. Konan fór í peysu utan
yfir náttkjólinn, var góða stund frammi og kom inn aft-
Ur með heita mjólk og tvær þykkar brauðsneiðar. Ingi
Var þá að sofna, en hún reisti hann upp og lét hann
borða. Svo valt hann út af sofandi.
— — Hann vaknaði við, að rjálað var við hurð, hrökk
yið og mundi á svipstundu, hvernig hann hafði vakað
°g óttast, að hurð opnaðist. Og þarna var þá strákur í
úyrunum.
Ingi áttaði sig og mundi, livar hann var staddur. Og
þetta var ókunnur drengur, á stærð við hann sjálfan,
’úeð rauðan hártopp niður á ennið, smáeygur, hýr á
Svipinn, með tveggja tanna skarð í eíri gómnum.
„Komdu sætt. Þú ert vaknaður." Drengurinn gekk til
inga og rétti honuni höndina.
Síðan þögðu báðir um stund.
»Ég á skip,“ sagði þá heimadrengurinn.
Ingi var syfjaður og svaraði engu.
„Ég kann að srníða skip,“ hélt heimadrengurinn áfrarn.
Nú beið hann ekki eftir svari, en hljóp út og skildi eftir
°pið. Eftir andartak kom hann inn aftur með skip sitt í
Hnginu. Það var seglskip.
»Flýtur það?“ spurði Ingi.
»Já, það lekur nú, en seglin eru góð og stýrið. Sjáðu.“
Inga þótti skipið fallegt. „Viltu lofa mér að smíða með
Þer skip?“
»Já, já, ég á nógar spýtur," sagði heimadrengurinn.
»Heyrðu, veiztu það, að Baula er komin. Hún er við
bl7ggjuna.“
»Ég kom með Esjunni," sagði Ingi. „Og ég ætla að fara
^ð henni heim aftur næst. Baula er að fara í öluga átt.“
Oscarsverðlaunin fyrir bezt-
an leik í karliilutverki 1963
féllu í lilut blökkuniannsins
Sidney Poitiers, og fyrir bezta
leik i kvenlilutverki féllu Jiau
i hlut ieikkonunnar Patriciu
Neal. Báðir hessir leikarar eru
löngu kunnir, þótt undanfarin
ár liafi verið heldur hljótt um
Patrieiu Neal. Sidney Poitier
Oscars-
verðlaunin
1963.
hefur Iiins vegar leikið í mörg-
um kvikmyndum síðari árin.
Sidney Poitier er fæddur 24.
febrúar árið 1924. Hann starf-
aði fyrst í nokkur ár við leik-
bús sem tjaldamaður, og fór
þá að leika smáhlutverk. Hann
fékk fljótt svo góða dóma fyr-
ir leik sinn, að hann var ráð-
inn til Hollywood og hefur
starfað þar síðan 1950. Patricia
Sidney Poitier.
Neal er fædd af fátæku náma-
fólki í Kentucky. Hún gat þó
stundað nám í tvö ár við há-
skóla. Síðan hélt hún til New
York og fór að fást við leiklist,
og aðeins einu ári siðar voru
henni veitt verðlaun listagagn-
rýnenda í New York fyrir bezta
leik í kvenhlutverki 1946.
Skömmu síðar var hún komin
á samninga í Hollywood og lék
meðal annars i myndum á móti
Gary Cooper. Árið 1959 giftist
hún brezka rithöfundinum Dor-
is Klein og hefur aðeins leikið
í nokkrum myndum síðan.

„Þú átt að fara aftur að Leiti.“
„Nei.“
„Jú, víst. Amma segir, að hann Þorvaldur ætli að sækja
þig-“
Skipið góða féll úr höndum Inga. Hann horfði í fáti
í kringum sig. Svo stökk hann fram úr, greip fötin sín,
sem lágu þurr og samanbrotin á stól, og flýtti sér í þau.
Heimadrengurinn var alltaf að yrða á liann, en Ingi tók
ekki eftir, hvað hann sagði. Hann þaut út, hljóp gegn-
um næstu húsasund, kom inn á beina götu, hljóp eftir
henni og leit ekki um öxl.
Það var leitað — leitað fyrst um þorpið, skyggnzt frarn
af bryggjunum, síðan hringt til næstu sveitabæja, þá tal-
að í sírna að Leiti, þar næst komið varlegum skilaboð-
um til veikrar móður drengsins.
Allt á tveimur klukkustundum. Enginn hafði veitt hon-
um eftirtekt frá því kona í næsta húsi sá hann hlaupa
fyrir gluggann sinn.
Jóhann litli var þaulspurður um, hvað Ingi hefði sagt
155