Æskan - 01.05.1964, Qupperneq 37

'• Stóri: Þarna er ]>á barnið lians Petersens milljónamærings. Væri ekki sniðugt að ræna þvi i nokkra daga, þeir ku vera farnir að
Ke>’a þetta i Ameríku, og svo getum við fengið lausnargjald. — Litli: Hum, lausnargjakl, ]>að væri nú ekki svo vitlaust. — 2. Stóri:
^onidu nú, lilii milljónamæringur. Þetta er allra laglegasti snáði, vill Petersen koma með pabba og fá buff og lauk? — Litli: Ég
*'eld, að barnunginn liafi ekkert gott af ]>ví að vera of nærri barnfóstrunni og garðverðinum þarna. — 3. Petersen litli: Da, da, dei,
ltei, go, go. — Litli: Skilurðu ekki, að liann er að draga dár að þér, þetta hlýtur að vera skynugur krakki. Við hljótum að fá mikið
,ll>snargjald fyrir liann. — Stóri: Ég held við hefðum átt að taka vagninn lika. — 4. Stóri: Nú skrifa ég Petersen bréf og segi hon-
Ull>, að liann skuli fá snáðann aftur, ef hann horgi okkur vel fyrir. Litli: En l>vað ]>að er skrýtið að sitja undir honum, — hvað
|l' l>etta? — mér finnst — þvi líkt og annað eins — mér finnst ég finna svo einkennilega bleytu. — 5. Petersen Iitli: O, o, o, — i, í,
’ u, u, u. — Litli: Hvert i þreifandi, heldurðu að hann slái mig ekki l>eint i augað. — Stóri: Hvaða liávaði er þetta i þér, heldurðu
U® eg geti liugsað, þegar krakkinn öskrar svona? — 6. Litli: Hugsað! Getur ]>ú það? En reyndu þá sjálfur að hugga hann. — Stóri:
Örengur
, ,ntl látið svona. — 7. Litii: Nú sezt herra Pctersen á bak gamla úlfaldanum. Komdu nú, ho, ho, sérðu, livað hann hleypur. — Stóri
I u skalt nú hætta að kalla mig gamlan úlfalda. — Litli: Þvi þá það? strákurinn hefur kannske gama
'lusnin, ]>essi liefur oft iijálpað mér, þcgar ég hef verið i vondu skapi. — Stóri: Já, hún dugir sjálfsagt.
°öö. — Litli: Sjáðu til, hann kannast þá við hana. — 9. Litli: Æ-i. Og allt ölið okkar ... — Stóri: Uss
minn, nú ætlar pabhi að vagga þér, svona, gleyptu mig ekki alveg. Hvað eigum við annars til hragðs að taka, aldrei hefur
, -ið svona. — 7. Litli: Nú sezt herra Peter:
u skalt nú hætta að kalla mig gamlan úlfalda. — Litli: Því ]>á það? strákurinn hefur kannske gaman af því. — 8. Litli: Hér er
Petersen litli: Ö — ö — ö
- ölið. En hvernig i ósköp-
Uru oigum við að loka trantinum á snáðanum, ]>ví varla er hann genginn úr liði. — 10. Stóri: Við verðum að liætta að hugsa um
s](.' Uarteð og ióta liann aftur í vagninn, ]>au hafa ekki tekið eftir neinu ennþá, sem betur fer. — Litli: Ah, og ölið mitt. Ég hcimta
a. tur. — 11. GarðvörSurinn: Alltaf er það þessi krakkasnáði. — Uarnfóstran: Hvað er að þér, væni minn, hvers vegna ertu
Sn,ttílta’ a að aka þér? — 12. Barnfóstran: Svo það var þá snuðið, sem þig vantaði. — Stóri: Miklir asnar vorum við að taka ekki
'U3ið nieð.