Æskan - 01.01.1965, Qupperneq 23

Einmanalegt timburhreysi í hinni
endalausu auðn. Hér býr veiði-
maðurinn Hakongak með fjöl-
skyldu sinni.
j^/jTitt inni í hinni endalausu hvítu heimskautsauðn í Al-
aska stendur lítið hreysi. Svo langt sem augað eygir
sézt ekkert annað en snjór og ís. Vindurinn næðir og
skei'nr snjóinn á auðninni. Þetta i'átæklega Iireysi er stað-
sett á 71. breiddargráðu norðlægrar breiddar. Það er
iebrúarmánuður, en það er sá tími ársins, þegar smátt
og smátt ier að birta aitur eitir urn það bil 100 sólar-
hringa myrkur.
í hreysi þessu býr eskimóinn Hakongak, veiði- og iiski-
maður, með ijölskyldu sinni, Idu konu sinni og börn-
unum Totik og Lenu, en auk þeirra býr þar móðir hús-
bóndans, hún Rósa gamla. Hakongak heíur verið í veiði-
lerð í tvo daga ásamt nágranna sínum. Hakongak hefur
tekið hundasleðanrí með í veiðii'örina, en oft hefur verið
þörf fyrir sleðann lieima við, en aldrei meiri en einmitt
nú, þar sem Ida á von á barni. Hjúkrunarkonan, sem
skoðaði hana, liei'ur sagt henni að fæðingin muni verða
erfið, og þess vegna þurfi hún að komast í sjúkrahús
tímanlega. Ida veikist, og nú þarí að koma skilaboðum
an tafar til sjúkrahússins, svo sjúkrailugvélin geti sótt
Idu svo i'ljótt sem mögulegt er. En nú er enginn sleði
heima, og sama ástand er hjá nágrönnunum. Þar eru
engir heirna nema konur og börn.
Framhald á næstu síðu.
**■•■■*" d *
r'
JwM , -v.>• j-á
..........................■
"
Í-J||
mmmmm