Æskan - 01.05.1966, Blaðsíða 2

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíii.iii ■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiitiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii*lil
JESKBN
rniliuiiiiiiiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiaiiiiiiuBiniiiiniiniiiiiuiinuBiiiuiiiiiiRniiiiiinuniiiniinninMiMiiiiiiniiiiiininiiauiiniiiM.MiMaiiiiix11411
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn: Lœkjargötu ÍOA, sfmi 17336, heimasími 12042, pósthólf 601. Framkvœmdastjóri:
67. árg. KRISTJÁN GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lœkjargötu 10A, sími 17336, heimasími 23230. Afgreiðsla: Kirkjutorgi 4, sími 14235. Muí"
5.—6. tbl. Árgangurinn kr. 175,00. Gjalddagi: 1. aprfl. í lausasölu kr. 25,00 eintakið. — Utanóskrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavík.
Utgefandi: Stórstúka Islands. — Myndamót: Prentmyndastofa Helga Guðmundssonar. — Prentun: Prentsmiðjan ODDI h.f. —
.júi»
1966
Sólargeislar.
l>eytti öllu lauslegu um koM. HiminU'
inn var alþakinn dimmum skýjum-
Megar vonda veðrinu lauk, kom Anna
tii mömmu sinnar og sagði:
FJÖLSKYLDAN sat við morgunverð-
arborðið. Undanfarna daga hafði verið
rigning og rok, og auk þess kalt og
liráslagalegt. Eldiviðurinn hrann illa, af
þvi að liann var blautur, svo að jafnvel
inni var hálfgerður kuldi.
Pabbi var ekki í reglulega góðu skapi,
og mamma var þreytt af því að Gunna
litla liafði sofið mjög illa um nóttina.
Erna gat ekki lesið lexiurnar sínar og
var því liálf ergiieg. Og svo var Hanna
frammi í eldhúsi. Hún leit út eins og
þrumuský. Greinilegt var, að ekki hafði
allt gengið að óskum fyrir henni þenn-
an morgun.
En svo kom Jón heim, sem var tólf
ára. Hann gekk inn í stofuna glaður og
hress. Hann liafði verið hjá bakaranum
og kom nú með nýtt og ilmandi brauð.
Andlit hans ljómaði af ánægju og gleði.
„Hérna er morgunblaðið, pahhi
minn!“ sagði hann vingjarnlegri rödd,
svo að andlit föður hans varð eitt
Ijómandi bros á svipstundu. Mamma
hans ieit upp, og um leið og hann gekk
fram lijá henni, klappaði hann lienni
rólega á kinnina.
„Góðan daginn, Erna — þó að það sé
rigning!“ sagði hann við systur sina,
sem var svo súr á svipinn. „Og hérna cr
in-auðið þitt, Hanna mín. Nú þarft þú
ekki að fara út í rigninguna!“
Svo iiðu aðeins fimm mínútur. Allt
var breytt. Eftir að Jón kom inn í
stofuna varð allt öðru vísi. Allir sátu
nú glaðir og ánægðir og borðuðu morg-
unverðinn með góðri lyst.
Minnumst þess á fögru vori, þegar
sólin skín, að við eigum einnig að vera
sólargeislar á heimilum okkar, ekki sízt
þegar illa viðrar.
Það var einu sinni litill fjörkálfur.
Hress og glaðleg stúlka, sem hét Anna.
En þegar hún sá eldingar eða var úti
i vondu veðri, varð iiún afar hrædd.
Mamma liennar sagði henni, að hún
skyldi hiðja, þegar liún yrði hrædd.
Svo var það dag einn í óskaplega
vondu veðri. Vindurinn ýlfraði og
„I>að gagnar ekki að biðja meðau
vonda veðrið er!“
„Ja, þá veit ég ekki neitt annað ráð>
en að ]>iðja meðan sólin skín,“ sagð1
mamma hennar, „ef til vill getur
liaft áhrif á hræðsluna."
Anna litla gerði |>etla, og næst þeg111
illviðri geisaði, sagði hún brosandi:
„Það er langbezt að biðja meðan sól-
in skin, þvi að nú er ég ekkert hriedil
lengur."
„Ef við lifum með Guði )>eztu
björtustu daga lífs okkar, höfum vll>’
enga ástæðu til þess að hræðast dim,11‘l
og erfiða tíma.“ Þ.