Æskan - 01.05.1966, Blaðsíða 6

„Þú varst góður að hjálpa litla
fiskinum mínum, og 1 staðinn
ætla ég að hjálpa þér. Eg veit,
hvers þú hefur verið að óska þér,
og þú skalt fá ósk þína uppfyllta.
Þú verður aðeins að lofa mér því
að gera allt, sem þú getur, til
þess að hjálpa fiskunum.“
Jörgen og leit niður i árvatnið. Þar var heldur dýpra,
eins og smá hylur. Það var sem glitti á eitthvað þarna
niðri. Það var komin nótt en bjart af tungli. Jörgen kal-
aði nú niður á eftir fiskinum, og allt í einu sá hann fjár-
sjóðinn. Það var lítil kista full af gullpeningum. Hún
var svo þung, að Jörgen gat ekki bifað henni. Hann fór
margar ferðir niður í hylinn og tók alltaf handfylli af
peningum í hverri ferð, Jjar til hann var búinn að létta
svo á kistunni, að hann gat að lokum komið henni upp
á árbakkann.
Nú settist Jörgen þarna á árbakkann í tunglsljósinu
og horfði á öll þessi auðæfi, sem honum höfðu fallið í
skaut. En með því að Jörgen hafði vit í kollinum, þá
vissi hann, að þótt hann hefði nú áorkað því að breyta
íarvegi fljótsins, sem var skilyrði til að fá Hildu fyrir
konu, treysti hann ekki fyllilega orðum óðalsherrans.
Engin vitni höfðu þar verið við, og þó honum hefðu fallið
allir Jjessir peningar í skaut, Jrá hafði þetta í sjálfu sér
ekki breytt ]m, að hann var enn hinn umkomulausi sonur
leiguliðans, sem hafði þrælað undir óðalsherranum allt
sitt líf.
Hann bjó sig því til ferðar þessa sömu nótt. Hann tók
með sér Jjað af gullinu, sem hann taldi sig Jsurfa til að
framkvæma ráðagerð þá, sem fæddist í kolli hans Jrarna
um nóttina.
Að nokkrum tíma liðnum hafði hann fest kaup á glæS1’
legum herragarði og ráðið til sín þjóna og annað vinnU'
fólk, sem tilheyrði. Hann bjó sig í skartklæði, sem sæmth1
stöðu hans. Allir héldu, að Jjetta væri tiginn maður f'll
fjarlægu landi, svo glæsilegur og fallegur var hann.
Hann lét nú Jrað boð út ganga, að hann myndi hald®
mikla veizlu, og væru allir fyrirmenn úr nálægum héruð'
um boðnir og velkomnir.
Óðalsherrann, faðir Hildu, hafði heyrt um Jjetta
allan glæsibraginn, svo að hann var forvitinn að vúa>
hvort Jjetta væri ekki einmitt biðill, sem hæfði Hil1'11
dóttur hans. En hún hafði verið svo hrygg og hljóð síðaU
Jörgen hvarf. Það var mál manna, að Jörgen hefði far’7-1
í fljótinu, þegar það breytti farvegi sínum.
Óðalsherrann og Hilda dóttir hans bjuggu sig nU 1
veizluna og voru mjög glæsileg, Jjegar Jjau gengu inn 1
ríkmannlega búinn veizlusalinn. Þau sáu hinn unga óðab
herra, þar sem hann stóð keikur og glæsilegur og tók a
móti gestum sínum, og ekki báru Jjau kennsl á haU11’
fyrr en Jjau stóðu fyrir framan hann. Og ekki er að oið
lengja Jjað, að Jjau urðu alveg undrandi.
Óðalsherrann, faðir Hildu, varð hálf sneypulegur, þeS
ar honum varð ljóst, hver hinn ungi herra var, og han°
sá allan glæsibraginn hvarvetna í kringum sig. En JörgeI1
var alveg hinn sami og áður. Hann brosti vingjarnlega
hneigði sig djúpt fyrir óðalsherranum og dóttur hanS'
Svo mælti hann: „Þér loíuðuð mér dóttur yðar fy1*1
eiginkonu, ef ég gæti breytt farvegi fljótsins, og Jjað hefnl
tekizt, og nú get ég einnig boðið henni það heimilú sellj
stöðu hennar sæmir, svo að ég vona að ekkert sé þvl
fyrrstöðu, að Jjér haldð loforð yðar.“
Hinn stolti óðalsherra sá nú, að hinn fátæki Jörgen nl
kotinu halði algerlega mátað hann, svo að hann gaf aU
vitað samjjykki sitt, og liann mátti vel við una, því fylU
utan allt ríkidæmið, sem féll í hlut Hildu dóttur hallS’
þá fékk hann Jjann bezta tengdason, sem hugsazt gat’
góðan, vitran og hugrakkan.
Þið getið ímyndað ykkur, hve Hilda varð glöð, og fa
legri brúðhjón höfðu ekki sézt langa lengi í Jjessu la11^1’
og lýkur svo Jjessu ævintýri.
Endursagt L. M.
Munið jftad.
Gjalddagi ÆSKUNNAR er liðinn og enn eiga allmarg-
ir ógreitt andvirði yfirstandandi árgangs. Gerið blaðinu
Jjann greiða að senda eða koma og greiða árgjaldið strax.
Árgangurinn kostar aðeins 175 krónur. Nú er tæk'h^
að gerast áskrifandi og fá Jjað af blaðinu, sem 1,1
komið á Jjessu ári, Jjví upplagið er nú að Jjrotum k°n1^
hjá afgreiðslunni, Jjótt Jjessi árgangur sé prentaður 1 ,
Jjúsund eintökum. Skrifið eða hringið. Afgreiðslan el
Kirkjutorgi 4, sími 14235, pósthólf 14.
206