Æskan - 01.05.1966, Blaðsíða 15

Minnisgáfu þ
raut.

Athugaðu myndina vel í eina mínútu,
ieggðu svo pappírsblað yfir hana og svaraðu
eftirfarandi spurningum:
f• Hvert er járnbrautarlestin að fara?
2- Hvað var klukkan á brautarstöðinni?
Hvað var flutningamaðurinn með á
vagninum?
4- Hvað voru farþegarnir margir í lestinni?
Hvaða dýr eru í lestinni?
Hvað er að detta tit úr tösku farþegans,
sem er orðinn of seinn og kemur hlaup-
andi á síðustu stundu?
æhka mín. „Enginn getur sætt þau doktor Strong og
"nie nema hann! .. . Þig grunar ekki, hvað í þeim
nini býr, Trot.“
b, 0 ég væri sárhryggur, gat ég ekki að mér gert að
°Sa að vesalingnum honum Dick.
an 11 irænba mín sat við sinn keip, og ég veitti því líka
e ý§b, að eftir Jretta heimsótti Dick doktor Strong oftar
%
aður. Ýmist var liann á gangi með doktornum og
hstaði
llahn
á öll útlendu orðin, sem hann hafði yfir, eða
var að hjálpa frú Strong við innanhússtörf og í

Ein
jj . ns og að undanförnu gegndi ég störfum mínum og
^ttsótti Dóru að staðaldri, og tíminn leið hratt.
Q hafði innt Agnesi eftir Jrví, hvernig Micawber liði,
hn hafði látið í Ijós, að honum liði víst ágætlega.
hjj Var því heldur en ekki forviða, þegar ég fékk bréf
irn Micawber, Jrar sem hún kvartaði undan Jrví, að
Urinn hennar blessaður væri orðinn alveg gerbreytt-
<tti ^ttri sagði, að hann væri aldrei framar glaður né
Vj^ S®nr, heldur væri hann strangur við börnin, önugur
og yfirleitt fjarska illa lyntur.
n hvað illa, sem mér kann að líða út af þessu,“
Sagði
Vfi:
rgef;
hún að lokum, „þá ætla ég aldrei ... aldrei að
a hann Micawber."

éíe fnrðaði mig mjög á Jjessu bréfi og liugsaði með
fje^ 0 allt þetta mundi vera Uriah Heep, félaga Wick-
S’ að kenna.
ÞRÍTUGASTI KAFLI
Við Dóra giftumst.
Þegar ég renni huganum aftur í tímann, botna ég ekk-
ert í, hvernig straumur viðburðanna leið, en allt í einu
var að Jrví komið, að ég skyldi ganga í heilagt hjónaband.
Ég var nú orðinn mjög fær hraðritari og hafði fengið
sæmilega launaða stöðu við blað. Frænka mín hafði selt
húsið sitt í Dover og keypt sér lítið íbúðarhús alveg við
húsið, sem við Dóra áttum.
Allur þessi tími er mér sem draumur, og ég man að-
eins óljóst eftir einstökum atriðum. Peggotty kom til
borgarinnar og lagfærði allt í húsinu, Traddles keypti
leyfisbréfið fyrir okkur, Agnes, verndarvætturin okkar,
og Soffía, yndislegasta stúlkan á öllu Englandi, voru
brúðarmeyjar, Dick og Traddles voru brúðarsveinar, og
frænka mín og frændkonur Dóru færðu heitmey mína í
brúðarskartið.
Dóra var yndisleg í brúðarklæðunum, og Jip hagaði
sér sæmilega í alla staði.
Ó, hve gaman var að vera einn með Dóru á litla brúðu-
heimilinu okkar. Ó, hve unaðslegt var að hugsa til Jress
á leiðinni heim af skrifstofu blaðsins, að Dóra sæti nú
og biði eftir mér, unaðslegt að hugsa til þess, að jafn-
skjótt sem ég opnaði dyrnar, myndi hún þjóta upp um
hálsinn á mér, kyssa mig og sýna mér liina mestu ástúð
og blíðu.
215