Æskan - 01.11.1966, Side 48

Syngjandi og glöð börn á jólunum.
kjarnarnir. Þá eru hneturnar límdar
saraan aftur og skreyttar með gull-
eða silfurlit og verða þær þá hið feg-
ursta skraut, sem síðan «r hengt á
trén. í staðinn fyrir jólatrén inni í
húsunum, hefur fólkið útskornar
myndir af Maríu með Jesúbamið,
Jósep, íjárhirðunum og vitringunum.
Nokkrum dögum fyrir jól fara
fyrstu gestirnir að koma, skyldmenni
íbúanna, sem búa í öðrum löndum,
og útlendingar, sem mörgum mánuð-
um áður hafa pantað herbergi í gisti-
húsunum. Það er ekki fyrr en á sjálf-
an aðfangadag, sem allir þeir mörgu
ferðamenn koma, sem ætla að dvelja
jólanóttina á Betlehemsvöllum. Þeir
koma frá Jerúsalem, sem hefur langt-
um fleiri gistihús, eða með bifreiðum
frá Líbanon, og oft taka sig margar
fjölskyldur saman, til þess að ferða-
kostnaðurinn verið minni.
Gestrisnin í Betlehem er næstum
ótrúleg. Fari gestur húsavillt, þá er
ekki að tala um annað, en að hann
þiggi einhverjar góðgerðir áður en
honum er vísað til vegar. Það mundi
þykja ókurteisi að neita því, sem
boðið er, og ef gestinum yrði nú
á að dást að einhverjum hlut, sem
hann sæi, þá þætti húsbóndanum
leitt, ef gesturinn neitaði að þiggja
hann, þótt hann væri dýrmætur.
Þegar sjálf hátíðin nálgast, hópast
hinir fullorðnu saman, en börn og
unglingar streyma til aðaltorgsins í
bænum. Á því torgi stendur ein af
elztu kristnu kirkjum heims, byggð
eftir skipun hins rómverska keisara
Konstantínusar, árið 330 eftir Krists
burð, eftir að móðir hans, Helena,
hafði farið pílagrímsför til landsins
helga. Síðan var kirkjunni breytt og
byggð upp á 6. öld af Jústiníanusi
keisara.
Kirkjan er byggð á þeim stað, sem
talið er að Jesús hafði fæðzt, og er
einfaldlega kölluð Fæðingarkirkjan.
Upphaflega voru þrjár stórar inn-
göngudyr á Fæðingarkirkjunni. Kross-
fararnir höfðu þann sið að fara ekki
af hestunum fyrir utan kirkjuna,
heldur riðu inn í hana og alveg upp
að altarinu. Þeim hefur víst þótt þægi-
legra að þurfa ekki að fara af baki!
Seinna létu prestar kirkjunnar múra
upp í dyrnar, svo að einungis voru
eftir einar litlar dyr, sem aðeins voru
manngengar. Undir kirkjunni er hell-
ir, þar sem sagan segir, að Jesús hafi
fæðzt. Nokkur hluti hinna beru
klettaveggja hefur verið klæddur
marmara.
Feiknarlega stór og fögur silfur-
stjarna er múruð niður í marmara-
gólfið, og þar er letrað: Hér er Jesús
Kristur fæddur af Maríu mey. Eftir
að börnin í Betlehem hafa verið í
heimsókn í kirkjunni á jólakvöldinu,
fara þau heim til sín, ganga eftir göt-
unum meðfram trjánum, sem .þau
hafa öll hjálpað til að skreyta með
glitrandi hnetum og könglum. Þau
syngja jólasálmana með sínum skæru
barnaröddum. í Austurlöndum fellur
myrkrið fljótt á og þau flýta sér heim,
því þar bíður þeirra bezti matur árs-
ins, jólamaturinn sjálfur. Aðalréttur-
inn er fuglakjöt. Hjá þeim efnameiri
er borðaður kalkún, en lxjá þorra
manna kjöt af hænum, sem eru sér-
staklega aldar til þess að nota um
jólin. Einnig er víða neytt lamba-
kjöts með hrísgrjónum. Með matnunr
drekka flestir létt, kryddað vín, sem
lyktar af nryrru, sem er eins konar
krydd, því eins og stendur í jólaguð-
spjallinu, færðu vitringarnir Jesú
gull, reykelsi og myrru.
Þegar búið er að borða jólamatinn
og börnin hafa fengið gjafirnar sínar,
er borið fram te eða kaffi, og allar
gómsætu kökurnar, sem konurnar
hafa bakað í tilefni hátíðarinnar, og
margs konar annað sælgæti, sem er
ósköp svipað og hér hjá okkur.
Um miðnætti gefur húsbóndinn
merki um, að nú skuli haldið til guðs-
þjónustu. Allar kirkjur eru þéttsetn-
ar af heimafólki og gestum, og þó að
skiptar séu skoðanir um trúmálin
svona daglega, þá er jólaboðskapur-
inn sá sami þessa helgu nótt.
Syngjandi og glatt gengur fólkið
til kirkju. Alls staðar hljóma kirkju-
klukkurnar. Eftir að fólkið hefur
hlýtt á messu, streymir fjöldinn út á
mörkina til fjárhirðanna, sem sitja
þar við eldana í stjörnuskininu, til
þess að upplifa í huga sér atburði þá,
sem skeðu hina fyrstu jólanótt, þessa
sömu nótt fyrir 1966 árum, og sagt
er frá í Lúkasarguðspjalli:
„í þeirri byggð voru fjárhirðar
úti í haga og gættu hjarðar sinn-
ar um nóttina. Allt í einu stóð
engill Drottins hjá þeim, og dýrð
Drottins ljómaði í kringum þá. Fjár-
hirðarnir urðu þá mjög hræddir. En
engillinn sagði við þá: Verið óhrædd-
ir, því sjá, ég boða yður mikinn fögn-
uð, sem veitast mun öllum lýðum, því
að yður er í dag frelsari fæddur, sem
er Kristur Drottinn, í borg Davíðs.
Og hafið þetta til marks: Þér munuð
finna ungbarn reifað og liggjandi í
jötu. — En í sömu svipan var með
englinum fjöldi himneskra hersveita,
sem lofuðu Guð og sögðu: Dýrð sé
Guði í upphæðum og friður á jörðu
með þeim mönnum, sem hann hefur
velþóknun á.
Þegar englarnir voru farnir, sögðu
456