Æskan - 01.10.1967, Blaðsíða 8

Ævintýri HERAKLESAR
Þegar Herakles fór úr skóla
var hann orðinn ramur að afli,
og faðir iians lét hann þá fara
upp í fjalllendið lijá Þehuborg
til þess að gæta nautgripa
sinna, en þar gekk jiá um heið-
arnar afar grimmt Ijón, sem
reif nautin í sig, og við ]>að
Ijón voru allir menn hræddir.
Herakles lagði nú upp á f jallið,
eins og faðir hans hafði fyrir
hann iagt, og var ekki lengi að
sjá fyrir þessu grimma ijóni.
Hann hjó af ]>ví höfuðið, þegar
það ætlaði að hremma hann.
Hann varð nú frægur um allt
iand fyrir þetta afreksverk, og
allir kepptust við að sýna hon-
um vinsemd og sóma, og kon-
ungurinn i Þebu bauð honum
dóttur sína til eignar. Þessu
boði tók Herakles og gekk að
eiga prinsessuna. í nokkur ár
bjuggu þau saman í friði og
ánægju og eignuðust þrjú börn.
En þá dundi ógæfan yfir. Hera-
kles varð allt í einu brjálaður
og hélt að hann stæði í ein-
lægum orrustum við fjölda af
villidýrum. Hann tók boga sinn
og örvar og rauk af stað. Kona
hans og börn urðu þá til allrar
ógæfu fyrstu manneskjurnar,
sitt þar á gjárbarminum í eimn-
um, sem upp úr iagði, og beið
eftir ])ví, að reykurinn blési
henni einhverri andagift i
brjóst. Hún lcom svo aftur út
lil Heraklesar eftir góða stund
og segir þá: „Þú verður að fara
burt úr þessum liluta Grikk-
lands, fara yfir Korinþueiði,
og tvær dagleiðir þaðan til
austurs. Þú munt ]>á koma til
Argos. Þar stendur kastali á
kletti, og ræður fyrir honum
konungur, sem heitir Evrýs-
þevs. Sá konungur er bæði
grimmur og ragur og fúlmenni
hið mesta, og starf þilt hjá
honum verður bæði illt og mjög
erfitt. En hjá þessum konungi
verður þú að vinna með mestu
trúmennsku í næstu tólf ár, og
gera allt sem hann leggur fyrir
þig. Að þessum tólf árum liðn-
um ert ])ú loks búinn að bæta
sín, en oddarnir mörkuðu ckki
tiúð dýrsins, svo að spjótin
hrukku af því og unnu illvætt-
inni ekkert mein, en gerðu liana
svo ólma, að hún rann eftir
hermönnunum og tætti þá oft-
ast í sundur.
í fyrsta sinn, sem Herakles
varð fyrir ljóninu í skóginum,
faldi hann sig á bak við cik
eina, og lét dynja þaðan á þvi
örvadrífu i von um, að iiitta á
því einhvern beran l)lett. En
örvar hans gerðu því ekki rnein,
og duttu allar máttlausar til
jarðar. Herakles tók þá til fót-
anna inn í skóginn og faldi sig-
Þar bjó hann sér til ínikla
kylfu, sivafði kápu sinni um
vinstra liandlegg sér, til þess að
geta haft þann handlegg eins
og hlíf, og gckk svo á leið
ljónsins, til þess að reyna sig
við það. Þegar Ijónið sá mann-
inn koma á móti sér, rak það
upp ógurlegt öskur, og stölik a
hann. En Herakles veifaði i
kringum sig kylfunni og keyrði
Æska Heraklesar
scm mættu honum. Herakles
þekkti þau ekki. Hann rak upp
öskur eins og villidýr og skaut
örvum á þau.
En undir eins og hann fékk
vit sitt aftur varð liann með
öllu óhuggandi af harmi. Hann
var langan tíma alveg sinnu-
laus af sorg, svo að enginn mað-
ur gat huggað hann, og hann
skildi við liús sitt og hélt til
skógar. Þar dvaldi liann um
tíma, en afréði svo að halda til
Delfihorgar og leita véfréttar-
innar þar. Landslagi er þar
svo háttað, að upp frá norður-
strönd Korinþuflóa rís Parna-
sosfjall. Það er mjög hátt fjall
og snævi þakið hið efra. Hof
guðsins stóð í gjá eða gljúfri í
bjargi og upp úr gjánni lagði
einkennilega gufu eða þokueim,
sem hafði mjög merkileg áhrif
á þá menn, sem önduðu því
lofti að sér, svo að þeir sögðu
þá margt og mikið, sem þeir
hefðu aldrei getað sagt frá eig-
in brjósti. Það var trú manna,
að Appolló hefði bústað þar j
liofinu og notaði sér staðinn til
að gefa mönnum heilræði, þeim,
sem leituðu þangað i erfiðleik-
um sínum, til að ])iggja góð ráð.
Þegar Herakles kom til Delfi,
taldi hann alla liarma sína fyr-
ir hofgyðjunni, sem annaðist
lielgidóminn og liafði aðsetur
fyrir öll þín brot og þá loks
öðlast þú fyrirgefningu fyrir
öll þin ódæðisverk. Þér hefur
þá líka lærzt að stjórna skapi
þínu, þú hefur lært ])olinmæði
og þolgæði.“
Herakles hneigði sig fyrir
gyðjunni og gekk á brott. Hann
fór niður fjallið og yfir Kor-
inþueiðið, eins og fyrir liann
var lagt.
Herakles réðst til Evrýsþevs
konungs til tólf ára, og kon-
ungur fól honum að vinna fyr-
ir sig tólf þrekvirki.
Fyrsta þrautin, sem konung-
ur lagði fyrir hann, var að
vinna Ijón eitt, sem hafðist við
í nágrenni hallar hans. Ljón
þetta hafði svo liarða húð og
þjóttulega, að á henni vann
ekkert. Hermenn konungs
liöfðu oft sent ljóninu spjót
hana loks í höfuðið á Ijóninu.
Höggið var svo mikið, að hvert
naut hefði steinrotazt, en Ijón-
inu gerði það ekki meira cn
máttlausri snjóltúlu hefði verið
varpað i liöfuð þess.
Nú fleygði Herakles bæði
kylfunni og kápunni og réðst a
ljónið og vildi nú láta skriða til
skarar með þeim, svo að annað-
hvort skyldi liggja. Ljónið
reisti sig á afturfæturna, og tók
Herakles það þá þeirri heljar
hryggspennu, að þau riðuðu þar
um stund fram og aftur, jnað-
urinn og Ijónið. En smám sanr-
an linuðust tök ljónsins oÉ
lirammarnir urðu sem aflvana,
þangað til það datt niður lc-
magna. Svo fast hafði Herakles
]>rýst að brjósti og síðu Ijóns-
ins, að það gat ekki náð and-
anum og var nú kafnað.
368