Æskan - 01.10.1967, Blaðsíða 9

Smali og Ólöf Inga,
Sólbakka, Vestur-Húnavatnssýslu.
▼
Kolbeinsey
Kolbeinsey séÖ úr fjarska.
Um sjö sjómilur norður af
Grímsey liggur nyrzta land, er
til íslands telzt, Kolbeinsey. Er
J)að raunar aðeins eyðisker,
enda ])ótt ])jóðsögur greini svo
frá, að þar hafi hafzt við menn.
I>essi eyja hefur ]>ýðingu sem
grunnlínupunktur og fiskveiði-
landhelgin er ]>ví þar 12 sjó-
milur út frá eyjunni, en í ná-
grenni eyjunnar eru gjöful
fiskimið. Eyjan virðist ckki
vera byggð úr sterku bergi, og
á seinni árum teija menn að
verulega hafi gengið á þann
hluta eyjunnar, sem upp úr sjó
stendur, og er hún allmjög
sprungin. Á myndinni sést cyj-
an öll og má þar vel sjá hversu
lítið fer fyrir ])vi, sem upp úr
hafinu stendur, en út frá henni
eru grynningar.
ÞRÍR BIRNIR
Einu sinni voru þrír birnir, sem áttu heima í stórum skógi. Það voru
hjón og lítill húnn.
Einn góðan veðurdag fór Bersi í langa gönguíerð með Beru, konu sína, og
húninn, son þeirra. Meðan þau voru á því ferðalagi, kom lítii stúlka, sem
kölluð var Gullinhadda, lieim til þeirra.
Hún gægðist gegnum skráargatið, tók í handfangið á hurðinni, og henni
til mikillar undrunar laukst hurðin upp, og gekk hún þá inn.
Á borðinu sá hún þrjár skálar með hafragraut í, og þar sem hún var ákaf-
lega svöng, datt henni í hug að bragða á matnum. Fyrst reyndi hún í stóru
skálinni, en grauturinn var svo heitur, að hún brenndi sig og fleygði skeið-
inni frá sér. Því næst reyndi hún í annarri skálinni, en þar var grauturinn
svo bragðvondur, að hún gat ekki borðað liann. Loks bragðaði hún á grautn-
um í litlu skálinni, hann var ágætur, og hún borðaði upp úr skálinni.
Þegar Gullinhadda var búin að eta, langaði hana að hvíla sig, og fór hún
upp á loft til að leggja sig um stund, áður en hún héldi heimleiðis. Þrjú
rúm voru í svefnherberginu. Gullinhadda reyndi fyrst stóra rúmið, en kodd-
inn var svo harður, að hún fór úr því aftur og reyndi það næsta, en þar voru
rekkjuvoðirnar svo hrjúfar og stingandi, að hún fór úr því. En litla
rúmið var í alla staði notalegt, og Gullinhadda sofnaði brátt, er hún hafði
lagt sig þar út af. Skömmu síðar kom bjarnarfjölskyldan heim, og er Bersi
sá skeiðina standa upp á endann í skálinni sinni, urraði hann: „Hér hefur
einhver komið og bragðað á grautnum mínum.“ Litli húnninn kom nú
hlaupandi inn og er hann liafði litið ofan í skálina sína, hrópaði hann:
„Einhver hefur bragðað á grautnum mínum og étið hann allan upp.“
Þau voru öll reið og fóru nú upp á loft til að leita að þjófnum. Þegar
369