Æskan - 01.05.1969, Blaðsíða 2

«itiiiiiiiuiiiiiiiMittiuiiiiuiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiitiiKiiiiiiiiiHiiiiniiiiiiiiiiMiiiiii*i>aiiðiiiiiin8uiiiaHiiiaiiaiiBiiiiiiiiBuaiioiiaiiaiiBiiiiiiiiiiiBiiiiiiiiiiiiiuiuiiiBuiii«iiiiiaiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiixxn
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn: Lækjargötu 10A, simi 17336, heimasimi 12042. Framkvæmdastjóri: KRISTJÁN
. GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lækjargötu 10A, heimasimi 23230. Auglýsingar: HörSur Árnason, skrifstofa: Lækjargötu 10A,
slmi 17336. Útbreiðslustjóri: Finnbogi Júllusson, skrifstofa: Lækjargötu 10A, slmi 17336. Árgangur kr. 250,00 innan-
5.—S. tbl. lands. GJalddagi: 1. aprll. i lausasölu kr. 35,00 eintakið. — Utanáskrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavlk. Útgefandi:
Stórstúka íslands. Prentun: Prentsmiðjan ODDI hf.
Maí—júní
1969
Skarð í V Ö R.
Einu sinni liéldu allir iiérar
fund til jicss að ræða um, hvað
]>eir gætu gcrt til að bæta iíðan
sína.
Aliir kvörtuðu og kveinuðu,
en enginn fann ráð 'cil ]>ess að
bæta ástandið. Að lokum tók
stærsti hérinn til máls og
sagði:
„Iíæru vinir. Við eruin hrædd-
ir við alla, en enginn er iirædd-
ur við okkur. Við lcggjum á
flótta um ieið og við sjáum
hund eða kött, og við höfum
engan stað, þar sem við getum
verið í næði með konum okkar
og börnum. Og ]>að lítur ekki
út fyrir að ]>etta ástand batni.
Þvert á móti verður lífið ]>ung-
bærara með hverjum degi, jafn-
vel smástrákar eru farnir að
eita okkur. Ég held ]>að sé
bezt fyrir okkur að fara niður
að vatninu og drekkja okkur.“
Hérunum fannst ]>etta ágæt
uppástunga og hoppuðu af stað
Þeir voru hjálpfúsir.
niður að vatninu. Þar var
kindaliópur á beit og þegar
kindurnar heyrðu og sáu til
héranna sem komu hoppandi
og skvaldrandi, urðu ]>ær
hræddar og ruku af stað. Þegar
smaiinn og smalahundurinn
sáu kindurnar hlaupa í hurtu
þutu þeir á eftir. Þá urðu hér-
arnir svo hissa, að þeir snar-
stönzuðu og fóru að lilæja.
„Nei, sjáið bara,“ lirópuðu þeir,
„hæði menn og dýr hræðast
okkur og flýja þegar við nálg-
umst. Hvers vegna skyldum við
fara að drekkja okkur?“ Og
þeir hoppuðu og dönsuðu og
lilógu svo rnikið, að varirnar
sprungu. Síðan hefur hérinn
haft skarð í Vör.
Napóleon mikli var hugrakk'
ur maður og ofurhugi mikill 1
hinuin mörgu orustum, sein
liann liáði. En eitt var það, sei"
hann gat ekki ]>olað, og vaT
beinlinis hræddur við, en það
voru kettir. Það var einhverju
sinni, er hann bjó i hinun1
fræga kastala Schönbrunn, eft'
ir umsátrið um Vínarhorg, að
menn hans Iieyrðu mikil hljé®
og læti frá herbergjum hans-
Þegar lífverðir og þjónar koinn
]>jótandi á vettvang m*Ú'
þeim slcritin sjón. Keisarinn
stóð með sverð í hendi og bj°
» • ■’S
i kringum sig í sængurfatnau
og teppi, sem voru i herberí'
inu. Ifann hafði séð kött i fc*'
um þarna og iiafði alveg niiss*
alla stjórn á sér.
George Macaree frá Englandi er sannarlega maður til þess að
fylla út í buxurnar sínar, en hann er reyndar sá eini, sem það
getur, því Macaree er nefnilega fimm hundruð punda þungur —
feitasti maður Stóra-Bretlands, og einn af þrem feitustu mönnum
veraldar, en að því leyti er hann frábrugðinn hinum fituklumpunum,
að hann sýnir sig ekki á almannafæri til þess að hagnast á þvi,
heldur hefur hann notað hold sín til þess að afla fjár til ýmiss
konar góðgerðarstarfsemi.