Æskan - 01.10.1971, Qupperneq 16

Geir tók margar myndir og hér er hann í Heidelberg á brú yfir
ána, sem rennur í gegnum borgina.
sem liggur til Heidelberg. Hann var fjölfarinn þennan dag, og
menn óku á óskaplegum hraða, eða svo fannst islendingunum.
Það var ekki óalgengt að sjá hraðamælinn fara upp fyrlr 140 km
markið. Geir fannst gaman að aka eftir þessum þjóðvegi, þvi
skógur var til beggja handa, stór tré og falleg, en vlða lágu'brýr
yfir þjóðveginn. Margir bílanna voru með aftanívagna, hjólhýsi,
sem fólk býr í á ferðum sinum, eða þá tjaldvagna. Þeir ræddu
um það sln á milli, hve auðvelt væri að ferðast á slíkan máta á
þessum makalausu vegum. Allt annað en á holóttu malarvegunum
okkar heima. Peter ók fram úr hverjum bllnum eftir annan og
landið geystlst fram hjá, bændabýli á víð og dreif, skjólbelti, skóg-
ar, hæðir. Hið fegursta land á að líta. Móða var yflr og dauft
sólskin, en allt var grænt og fagurt að sjá. Hvergi rusl eða drasl
við vegina né bændabýlin. Sums staðar, þar sem brýr lágu yfir
aðalþjóðvegina stóð fólk og horfði á umferðina. Vegirnlr eru mjög
vel merktir, og innan skamms og eftir ótrúlega stuttan tíma sýndi
vegvlsirinn, að brátt skyldi fara út af aðalveginum, til Heidelberg.
Dregið var úr hraðanum og ekið eftir yztu akbrautinni, sem þarna
var þreföld, og þegar komið var niður í 110 km hraða, fannst þeim
bíHinn vera á mjög hægrl ferð eftir allan hraðaksturlnn. Þeir tóku
eftir því, að mjög margir Hollendingar voru á ferðlnni.
Við þjóðvegina hafa verið byggð útskot, þar sem fólk getur
numið staðar og hvilt sig. Sums staðar á þessum útskotum eru
veitingahús, en annars staðar slétt svæði, þar sem fólk getur
borðað nestið sitt. Á þessum útskotum var nú þéttsetið, þvi mikill
fjöldi fólks virtlst vera á ferðinni þennan sunnudag. Og ekki létu
mótorhjólamenn sitt eftir liggja, en geystust fram úr á miklum
hraða.
Og loksins vorum við staddir í hinum sögulega háskólabae
Heidelberg. Hér var heitt ekki síður en í Frankfurt, og á hitamæli
á götuhorni sást, að hitinn var 34 stig. Þar sem þetta var á sunnu-
degi, var bærinn fullur af ferðafólki og varla nokkur leið að koma
bilnum íyrir. Þeir óku gegnum nýja bæinn yfir ána Neckar og yfir
I gamla borgarhlutann og fundu loks stæði á gömlu torgi skammt
neðan kastalans. Járnbraut alleinkennileg gengur upp fjallið, og
með henni fóru þeir upp í kastalagarðinn. Þótt heitt væri niðri
i bænum, var nokkru svalara þarna uppi, og þeim fannst gott að
njóta skugga trjánna. Geir var í sjöunda himni yfir öllu þessu
trjá- og blómaskrúði, og var nú að fullu kominn út í sjálft ævin-
týrið. Kastalinn í Heidelberg er mjög forn bygging og mikil. Hefur
ýmislegt séð á langri ævi, bæði gott og illt, en nú er stór hlútl
hans rústir einar eftir styrjaldir og ennfremur bruna af völdum
eldinga. Ekki er með vissu hægt að segja um það, hvenær bygg-
ing þessa fræga kastala hófst. í gömlum plöggum er getið um
tvo kastala í Heidelberg árið 1303, og sennilega er sá, sem þaf
er nefndur efri kastalinn, fyrstu byggingar þess, sem nú er vlð
lýði. Heidelberg hefur hlotið mikla frægð af háskólanum, sem
þar var stofnaður árið 1386. Nú var Geir komlnn að þessari miklu
byggingu. sem neðan frá fljótinu séð gnæfir við himin. Er þelr
höfðu greitt aðgangseyri, gengu þeir inn í kastalagarðinn. Þarna
var margt fólk, sem stóð og dáðist að byggingunum og ræddi hin
ýmsu byggingarform, en kastalinn er sem kunnugt er reistur á
mörgum öldum, og allir vita, hve bygglngarstíllinn breytist. Við
augum blöstu margir turnar og spírur, þykkir hlaðnir veggir með
skotraufum, en einnig rústir hér og þar. Geir tók eftir því, að margir
lögðu leið sína [ kjallara kastalans, en þar er m. a. vingeymsla.
Þar gat að líta stærstu ámur, sem Geir hafði nokkurn tlma séð.
Stærsta áman tekur 220 þúsund lítra. Stigar lágu upp og niður
með ámunni og uppi á henni var stærðar pallur. Þýzkir ungllngah
allháværir en í bezta skapi, stigu hálfgerðan stríðsdans uppi á
ámunni, og þetta var hið mesta grín. Niðri á gólfinu eru tæki,
sem tappa af ámunni, og önnur til víngerðarinnar. Ekki kunhu þeir
félagar mikil skil á slíku, en gott var að vera þarna niðrl I
svalanum. Hver og einn gat gert sér f hugarlund, hvers konar
ríkidæmi hefði verið þarna fyrr á tfmum. Þeir fóru’ upp úf kjall-
aranum og gengu fram f einn virkisgarðinn, en þeir eru margir.
Framhald-
Þennan stól skar út listamað-
urinn Rfkarður Jónsson, en
hann var klæddur hjá bólstrun-
inni f Barmahlíð 14.
Klæði og gerði við bólstruð
húsgögn.
Vönduð vinna.
BÓSTRUNIN Barmahlíð 14,
Síml 1 23 31.
14