Æskan - 01.10.1971, Blaðsíða 27

veit vel, að öll börn, bæði drengi og stúlkur,
langar til þess að vera sterk. Og það er ágætt.
Það er gott að eiga sterkan likama. — Þess
vegna þykir mér vænt um, að orðið, sem mér
er ætlað að flytja ykkur I dag frá Jesú, fjallar
einmltt um að vera sterkur. Það hljóðar svo: „Styrkizt,"
þ. e. verlð sterk. Og svo er bætt við: „í Drottni".
Jesús vill því, að þið verðið sterkir drengir og sterkar
stúlkur. En hvað haldið þið, að hann eigl við, þegar hann
segir ekki aðeins: „Styrkizt", heldur: „Styrkizt í Drottni?"
Það er eins og honum nægi ekki það eitt, að þið hafið
krafta í kögglum. Það er að vísu ágætt. En það hlýtur að
vera eitthvað sérstakt, sem er enn þá betra, úr þvi að hann
segir: „Styrkizt í Drottni."
Já, það er vissulega satt. Það er oft, að það kemur okkur
að engu haldi, þótt við höfum krafta í kögglum. Ég þekki
mann, sem vann við höfnina. Hann var svo sterkur, að
hann tók mjölpoka á bakið og bar þá eins og fis úr skip-
unum og upp á bryggjuna. Ég held meira að segja, að hann
hafi getað borið tvo poka. En slíkt er ekki á annarra færi
en kraftajötna.
En þegar þessi sterki maður átti svo að fara heim til
konu sinnar og barna á kvöldin, þá kom oft fyrir, að hann
sá einhverja félaga sína, og þeir kölluðu til hans og sögðu:
— Komdu með okkur, við skulum fá okkur svolítið neðan
i þvi. Og þá var hann ekki sterkari en svo, að hann fór
með þeim, og svo kom hann drukkinn heim. Og enginn
var glaður yfir því, hvorki kona hans né börn né hann
sjálfur einu sinni. Þvi að alltaf hafði hann lofað konunni
sinnl, að nú skyldi hann hætta að drekka.
Það stoðaði hann lítið, þótt hann hefði svo sterkt bak,
að hann gæti borið tvo mjölpoka. Hefðl hann verið sterkur
I Drottni, þá hefði hann staðizt vínið.
Já, stundum getur það beinlínis verið til ills að hafa
sterkan likama. Það er undir því komið, til hvers við notum
kraftana. Ef menn nota þá tii þess að verða ræningjar og
morðingjar, þá hefðl sannarlega verið betra, bæði fyrir
þá sjálfa og aðra, að þelr væru ekki sterkir.
Það er gott að vera hraustur, ef við notum hreystina á
réttan hátt til þess, sem gott er. Þess vegna er ekki nóg
að vera kraftamaður. Ef við eigum að hafa gleði og gagn
af því, þá verðum við einnig að styrkjast [ Drottni, svo
að við getum haft stjórn á kröftum okkar. Annars er hætt
við þvi, að því sterkari sem vlð verðum, þv! meira illt
gerum við af okkur.
Að styrkjast i Drottni — hvað á hann þá við með þvi?
Hann á við, að þú verðir svo sterkur, að þú getir sagt
nei, þegar þú freistast til að gera það, sem þú velzt, að er
syndugt og Ijótt.
Enginn maður á jörðinni hefur átt eins mikinn styrk og
Jesús. Styrkur hans var svo mikill, að hann stóð sifellt á
móti hinum illa freistara, allt frá því hann var lítill drengur.
En þess vegna varð hann líka svo styrkur, að hann gat
borið synd heimsins. Það er þyngsta byrði, sem borin hefur
verið hér á jörð. Þið munið, hvað hann var þjakaður, þegar
hann kraup á kné í Getsemanegarðinum og sviti hans varð
eins og blóðdropar, sem féllu á jörðina, og þegar hann
hrópaði á krossinum: „Guð minn, Guð mlnn, hví hefur þú
yfirgefið mig?“
Hann átti svo mikinn styrk, að hann stóðst alla þjáningu
og kvöl. Já, hann var sterkari en dauðinn. Þess vegna
varð hann frelsari okkar.
Þess vegna geta nú allir þelr, sem vilja vera með honum,
fengið lausn frá hinum illu, syndugu öflum, sem fjötra þá,
og orðið svo sterkir í Drottni, að þeir fái líka staðizt freist-
ingarnar, þegar sá vondl leitar á þá.
Ó, ég vildi óska þess, að þið drengir og stúlkur styrktust
í Drottni. En til þess þarf mikla æfingu, og við lærum það
aðeins hjá Jesú. En því fyrr sem þið byrjið, þvi betra.
Þessu er háttað eins og grein á tré, segir Jesús. Vökvlnn
i stofninum berst inn í greinarnar, inn í hvern lítlnn kvist,
svo að hann eignast hlutdeild í lífi stofnsins. Við, sem
trúum á Jesúm, erum eins og greinar á stofnlnum, sem
heitir Jesús. Hann lætur hið styrka líf sitt streyma inn I
okkur, svo að við getum smátt og smátt lært að veita við-
nám, þegar freistarinn vill fá okkur til að syndga.
Ég hef þekkt marga slika sterka drengl og stúikur. Ég
man eftir stálpaðri stúlku. Drengur nokkur var að hrekkja
hana. „Slepptu mér!" æpti hún og rak honum kinnhest. Það
var vel af sér vikið. En ég hef þekkt fjöldamarga og miklu
fleiri, sem voru ekki sterkir i Drottni. Drengur nokkur, sem
ég þekkti, varð einu sinni svo reiður við móður sina, að
hann henti skónum sínum í hana, af þvi að hann fékk
ekki það, sem hann vildi. En þegar hann sá, hvað móðir
hans varð hrygg, þá sá hann eftir þessu, og þegar hann
var háttaður um kvöldið, kom móðir hans inn til hans,
og svo báðu þau saman, að hann lærðl að hafa stjórn á
erfiðu skapl slnu. Og það hjálpaði. Hann varð góður dreng-
ur eftir það.
Það er þá þetta, sem ég ætla að biðja ykkur um I dag:
Styrkizt í Drottni. Ekki aðeins þannig, að þið séuð dugleg
í íþróttum og kappleikjum — ég veit, að þið viljið vera það
— heldur að þið styrkizt í Drottni, svo að þið fálð staðizt,
þegar þið freistizt til þess, sem er Ijótt. Biðjlð þess á hverj-
um degi og æfið ykkur. Enginn getur orðið meistari, nema
hann æfi sig.
Og þegar þú hefur ekki átt nógan styrk, þá skaltu muna
eftir drengnum, sem hentl skónum. Gerðu elns og hann
gerði á eftlr. Bið fyrir þér. Þá verður allt gott aftur, og þú
getur byrjað upp á nýtt. Smám saman verður þú svo styrkarl,
þegar þú verður nemandi hjá honum, sem á meiri kraft
en allir aðrir: Hjá Jesú.
HVER E R STERKUR?
25