Æskan - 01.10.1971, Qupperneq 15

Sveinn staðhæfðl, að þarna væru þotur á ferð, sem tækju hátt í
það eins marga farþega og Gullfaxi, en vegna fjarlægðarinnar
belnt niður, sýndust þetta nánast leikföng. Áfram var haldið, og
brátt blastl Litla-Belti með brúnni frægu við á vinstri hönd. Þau
sáu Nyköbing, Falstur, Láland og sundið yfir til Puttgarten. Enn
báru flugfreyjurnar fram veitingar, en nú var lyst Geirs á þrotum
°9 lét hann sér nægja að fá sér glas af kók og súkkulaði.
Yfir Hamborg lá þokumistur, og Skúli flugstjórl sagði, að í
Frankfurt myndi vera heitt, jafnvel heitasti dagur ársins.
Degi var nú tekið að halla, og ferðalangarnir litu í blöð og iétu
fara vel um slg. Fiugfreyja tilkynnti, að innan skamms yrði lent á
Prankfurtflugvelli. Farþegar voru vinsamlega beðnir að spenna
beltin. Þegar flugvélin var lent, hafði numið staðar og dyr voru
°pnaðar, sönnuðust orð flugstjórans, þarna var heitt. Hitinn kom
eins og bylgja og flæddi inn í farþegarýmið. Úti sáu þeir fulltrúa
Plugfélags íslands í Frankfurt, Gunnar Jóhannsson, aðstoðarmann
hans, Peter Wenshauer og Sigrúnu Sigurðardóttur, starfsstúlku í
skrifstofunni, og þau voru snöggklædd eins og aðrir, sem voru
Þarna úti á flugvellinum. Eftir að hafa heilsað flugfélagsmönnum
var stigið upp í stóran bíl, sem flutti þau að flugstöðinni. Greiðlega
9ekk að komast í gegnum útlendingaeftirlitið og toll og síðan var
ekið til hótels Merkur, sem liggur inni í miðri miðborg Frankfurt.
Geir fannst gott að komast inn í herbergið, sem var kælt, mun
kaldara en úti, en úti fyrir var 38 stiga hiti á Celcíus. Hann fór í
bað og hvíldi sig svo, en Sveinn sagðist mundu kalla á hann
•nnan skamms.
Er þeir féiagar höfðu hvílt sig, kom Peter Wenshauer að hótel-
Inu og þeir fóru að skoða borgina. Endanlega var ákveðið að
snæða kvöldverð á stórum veitingastað skammt frá járnbrautar-
s'öðinni. Þarna var mikið um að vera. Tugir fólks sátu við borð,
en gengilbeinur báru þungar og miklar ölkrúsir milli borða. Ekkl
v'ldi Geir samt hætta á að fara í ölið eins og innfædd.r, og fékk
bann því eplasafa að drekka. Brátt byrjaði hljómsveitin að leika
°9 það var mikið líf og fjör. Fólk þyrptist út á gólfið, og dansinn
bunaði án afláts. Og það var engin furða þó fjörið væri mikið og
banslnn dunaði, því þetta var einmitt Munchener Hofbrauhaus í
Erankfurt, sem þeir voru nú staddir í. Geir þótti skemmtilegt að
Vera þarna og lögin falleg, sem leikin voru. Þeir félagar höfðu
9ott næði, sátu í horni og virtu fyrir sér gleðskapinn. Nú var liðið
e kvöld, maturinn hafði smakkazt vel, en nokkurrar ferðaþreytu
vsr farið að gæta. Þeir ákváðu því að halda í brott úr Munchener
Hofbrauhaus og héldu sem leið lá fótgangandi til hótelsins, en
Það var aðeins [ um 500 metra fjarlægð. Á leiðinni virti Geir
fyrlr sér götulífið. Þarna voru margir söluturnar, þar sem seldar
voru pylsur, gosdrykkir og jafnvel öl. Fólkið stóð þarna snögg-
^'®tt í hitanum eða sat á bekkjum og girðingum, og allt hafði
Þetta yfirbragð þess, að fólk nyti lífsins, slappaði af og léti ekki
stórborgarysinn á sig fá. Þeir komu heim á hótelið um klukkan
Þu, og brátt sveif Geir inn í draumalöndin, dreymandi væntanlega
Urn ævintýri liðins dags og þau, sem framundan voru í ferðinni.
Hótelið Merkur liggur í Estlingerstrasse, örskammt frá járn-
brautarstöðinni, sem sagt í hjarta Frankfurtborgar. Þrátt fyrir það
Var allt rólegt og lítils hávaða gætti frá umferðinni. Samt vaknaði
®eir um nóttina við óhugnanleg hijóð sjúkrabila, er þeir geystust
um göturnar. Það er víðar en á islandi, sem umferðaróhöppin
Verða.
Geir vaknaðl morguninn eftir við það, að siminn hringdi. Sveinn
Var í símanum og sagði, að nú væri mál til fótaferðar. Þeir skyldu
blttast niðri í matstofu hótelsins eftir hálftima. Hann snaraði sér
1 steypibað og síðan í fötin. Þeir fengu morgunmatinn vel fram
borinn á neðstu hæð, og útvarpið sagði frá því, að í dag yrði
Það var skemmtilegt að skoða hinn forna háskólabæ, Heidelberg.
Eftir að hafa séð kastalann og fleira markvert athugaði Geir hita-
stigið, sem var rúmlega 32 stig og raki 55%.
væntanlega svipað hitastig og í gær, en þó eilítið svalara. Væntan-
lega 30—32 stig. í dag átti að skoða hinn fornfræga háskólabæ
Heidelberg, og einn starfsmanna Flugfélags íslands í Frankfurt,
Peter Wenshauer, hafði góðfúslega lofað að aka þeim þangað í
eigin bíl. Það yrði frjálslegra og skemmtilegra en að fara með
langferðabifreið.
Eftir morgunverð gengu þeir um göturnar f nágrenni hótelsins
og rifjuðu upp ævintýri gærdagsins. Bílaumferð var þegar orðin
talsverð, en myndi sjálfsagt aukast, er á daginn liði. Skrítið fannst
Geir að sjá, hvernig mistrið lá yfir borginni. Það var eins og
sólin ætti fullt í fangi með að brjótast í gegn, og sólskinið var
ekki bjart eins og heima í Reykjavík, heldur einhvern veginn
rauðlitað og alls ekki skært. Og liti maður sem snöggvast í sólar-
átt, mátti sjá, að sólin var rauð og einkennileg á litinn, en þó
var mjög bjart. Geir og Grímur notuðu tækifærið og tóku myndir
af hótelinu. Þarna hitti Geir tvær ungar þýzkar stúlkur á svipuðum
aldri. Önnur var 12 ára og hin 13. Þær voru á leið í kirkju, greiddar
og stroknar. Það var talsvert, sem stúlkurnar vissu um ísland.
Alla vega var þeim Ijóst, að á íslandi bjuggu hvorkl EsKlmóar
eða að fólk byggi í snjóhúsum. Svo kom Peter Wenshauer, Geir
kvaddi stúlkurnar og þeir lögðu af stað.
Fyrst var ferðinni heitið út á flugvöll. Haidið var sem leið lá út
að flugvallarhliðinu, og þar sá Geir risaþotu af gerðinni Boeing
747. Eftir að hafa skoðað nægju sína var haldið út á þjóðveginn,
13