Æskan - 01.10.1971, Blaðsíða 31

FRÁ UNGLINGAIEGLUNNI
Bindindis-
mannamót
1971
ins og að undanförnu héldu bind-
indismenn mót í Galtalækjarskógi
um verzlunarmannahelgina. Mótið
hófst á föstudagskvöldi og stóð fram á
sunnudagsnótt. Var það mál manna, að
þetta hefði verið bezta og fjölmennasta
(5—7 þúsund) mót, sem haldið hefur verið
á vegum bindindismanna. En að Galtalækj-
armótinu standa Umdæmisstúkan nr. 1 og
íslenzkir ungtemplarar. Á Norðurlandl er á
sama tíma hal^in útiskemmtun i Vagla-
skógi, sem samtök templara á Norðurlandi
eiga aðlld að. Verður aldrei of oft undir-
strikað, að þetta skemmtanahald templara
um verzlunarmannahelgina hefur gerbreytt
samkomum til hins betra um þessa vinsæl-
ustu ferðahelgi sumarsins. Rétt er að taka
fram, að öll gæzla á mótum bindindis-
manna í Galtalaek er framkvæmd af þelm
sjálfum.
í sambandi við bindindlsmótin, sem fyrst
voru haldin á Húsafelli og síðar í Galtalæk
er ekki hægt að komast hjá að minnast
eins manns sérstaklega, Ólafs Jónssonar,
umdæmistemplara. Er engum vafa undir-
orpið, að enginn maður hefur þar lagt eins
mikið af mörkum í sjálfboðavinnu og hann.
Nú í sumar átti Ólafur sextugsafmæli, nán-
ar tiltekið í júlí. I tilefni þess færi ég hon-
um alúðarþakkir fyrir hans mikla og óeigin-
gjarna starf að hugsjónamálum bindindis-
manna.
Hér birtast tvær myndir, sem teknar
voru á síðasta Galtalækarmóti, sem fram
fóru í sumar. Er önnur frá mótssvæðinu
og sýnir hluta af mótsgestum, hin sýnir
hve yngsta kynslóðin kunni vel að meta
góða veðrið.
Hilmar Jónsson.

>••••••••••••••••••••«
>••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
— Ég verð að reyna að tala við Tónlistarskólann, sagði pabbl.
En heldurðu, að þeir taki við honum? sagði María. — Ég
^ugsa, að þeir vilji ekki leyfa dýrum að ganga í skólann.
Heldurðu, að það sé kannski bannað? spurði Gunni.
^á hló pabbi. — Hvernig heldurðu, að nokkrum detti í hug að
senda dýr i tónlistarskóla? Nei, það er víst ekki bannað. Ég segi
b^ra, að þú komir með barn, sem langar mjög mikið til að læra
spila á óbó.
—■ Barn? sagði mamma hneyksluð.
~— Já, ég sleppi því að segja, að þetta sé hörpudiskabarn. En
eitthvað verður hann að heita. Já, því þú ert víst hann en ekki hún?
sPurði pabbl hörpudiskinn.
Hörpudiskurinn kafaðl alla leið niður á botnlnn i balanum, sem
s‘ó5 á stofugólfinu. Hann móðgaðist. Strákar vilja ekki að fólk
^aldi að þeir séu stelpur fremur en stelpur vilja, að menn haldl
að þær séu strákar. En svo ákvað hann að láta eins og ekkert
^tðl f skorizt. Hann hafðl gleymt að kynna sig.
— Ég er strákur, sagði hann um leið og hann skauzt upp á
yfirborðið aftur.
— Þá getum við ekki kallað hann Hörpu, sagði mamma og
andvarpaði. — Eins og mér fannst það annars góð hugmynd.
— En við gætum skirt hann Hörð, sagði María. — Það eru
fyrstu þrír stafirnir í hörpudiskur, Há, ö og err, og svo er skelin
hans líka grjóthörð.
— Hvort hún er hörð! sagði hörpudiskurinn. •— Á leiðinni
hingað reyndi hákarl að éta mig, og þegar hann belt í skelina
mína, braut hann í sér tennurnar, og þegar kolkrabbinn reyndi að
krækja í fiskinn, sem er innan í skelinni, bara lokaði ég og
kolkrabbinn missti framan af arminum.
Það fór hrollur um Maríu. — Varstu ekki hræddur? spurði hún.
— Nei, nei, sagði litli hörpudiskurinn og bar sig mannalega.
Hann vildi vera stór og hraustur og alls ekki viðurkenna það,
að það hefði farið þó nokkur hrollur um hann, þegar hann varð
fyrlr þessu.
29