Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 21

Q .
Vemn ók inn á stíginn, sem varla var
Pó meira en fyrir Volvoinn. Þeir
einum bíl, og allt gekk það
Prýðilega. Þeir komu skyndilega í
jóður. Þarna stóð íbúðarhús og stór
ómagarður í kring. Litadýrðin var
Veg dásamleg. Þeir stönzuðu og
núðu dyra f húsinu, en enginn kom
m- Parna var sennilega enginn
deima- Þeir ætluðu að fá leyfi til að
Ja þarna um stund, en þar sem
nginn var heima, kunnu þeir ekki
st ,að stanza og héldu til baka á sama
ekV °S aður' ^að mátti líka segja, að
j væri í kot vísað. Þeir urðu að
vJa nlður dálitla brekku niður að
ninu. Brekkan var skógi vaxin, en
uUrrt lauf og gras gerði það að verk-
Sa ’ að ^lt var í brekkunni. Grímur
ist mundu bíða í bílnum, en þre-
Sv nn*n^arn*r Óskar, Þormar og
nn. tðku sundföt sín og héldu nið-
ka,eftlr' Þeir afklæddu sig þarna á
glat anUm °& úðu ut i- Sólin skein
Ver Cn Vatni® var inngt frá því að
tók& • ^tt;’ encla nokkuð djúpt. Sveinn
frá [" *tUnum vara íyr‘r að synda langt
aftyS^ar var á leið upp á bakkann
}jrasr’ úhappið vildi til.' Hann
sj^- 3 1 °g datt og annað hnéð lenti á
stórVUm Steini' ^útt sárið væri ekki
°g bllV SÍS’ Var það nokkuð djúpt.
hrein lð i°ssaði úr því. Sveinn tók
að s/n Vasaklut og batt um eftir
nð kalðl verið hreinsað. Þeir
aði U,aÍtUr UPP að Þílnum. Nú vant-
þessPftStUr °g aðrar tilfæringar til
vfij 3 ðua betur um sárið. Svo vel
. ------------- w .
stanzaV' ^Ír *raman Þú hafði
sýjT^. ^111- Skrásetningarmerkið
Þgjj. ’ að bíllinn var frá Danmörku.
v°ru j.rU toluðu við Danina. Þetta
8^9 ðn með dóttur sína á að gizka
þetIn ra gamla. Eftir að hafa sagt
hjónin7að 1yrir hafði komið, létu
andi f fim 1 PÍústur og sótthreins-
hetuf6 **etta hafði sem sagt farið
að jej Cn ^ horfðist. Þeir ákváðu nú
Og ^ a s^r að betri stað við vatnið
U sPölkorn upp með því. Eftir
Óskar og Þormar
meS
Grími Engilberts
ritstjóra.
um það bil stundarfjórðungs akstur
komu þeir að lágri eyri. Þarna var
stanzað og þeir héldu niður að vatn-
inu. Sólin skein glatt, og Grímur
sagði piltunum að vara sig á sólbrun-
anum. Þeir báru á sig sólarolíu og
skvömpuðu í vatninu. Þarna var lítil
bátabryggja, því bátsferðir voru mikl-
ar um vatnið. Þeir ræddu um, hvort
silungsveiði mundi vera í vatninu og
kom saman um, að slíkt væri mjög
sennilegt. Vatnið virtist algerlega
hreint og ómengað. Þeir höfðu haft
með sér gosdrykki og kex, sem þeir
neyttu með góðri lyst. En tíminn leið
og brátt var kominn tími til að halda
til Gautaborgar. Þeir stönzuðu ekki
f borginni að þessu sinni heldur óku
í gegnum hana. Þeir óku um Park-
gatan, þar sem ekið er í gegnum trjá-
göngin og um Nya Allén út að Elvs-
borgsbruen, sem er afar fallegt mann-
virki. Eftir það sem leið lá til Tors-
landaflugvallarins. Svo hafði verið
um samið, að bfllinn yrði skilinn eftir
á Torslandaflugvelli. Þeir tóku því
allar föggur sínar úr bílnum og báru
inn í flugstöðina. Sveinn fór síðan
með bílinn á bílastæði og afhenti
lyklana á vissum stað í flugstöðvar-
byggingunni.
„Nú er um að gera að líta vel í
kringum sig,“ sagði Grímur við pilt-
ana. „Það er ekki að vita, hvenær þið
komið hingað aftur.“ Og það var svo
sannarlega þess virði að líta í kringum
sig í Gautaborg þennan dag. Veðrið
var eins gott og á varð kosið og þeir
höfðu svo sannarlega haft heppnina
með sér.
í flugstöðinni hittu þeir nokkra ís-
lendinga. Nokkrir voru á leið til
Oslóar, aðrir á leið til íslands og enn
aðrir búsettir í Gautaborg, en höfðu
komið út á flugvöll til að hitta ein-
hverja landa eða aðeins til að sjá, er
þota Flugfélags íslands kæmi og færi.
Þeir höfðu séð þotur frá SAS lenda
og fara og þotur frá fleiri flugfélög-
um. Allt í einu renndi Gullfaxi sér
niður á flugbrautina og ók upp að
byggingunni. Þeir höfðu hitt fulltrúa
Flugfélagsins f Gautaborg, sænskah
mann, sem heitir Bengt Samuelsson.
Hann hafði í mörgu að snúast. Nokkr-
ir farþegar, sem ætluðu til íslands,
höfðu ekki enn fengið farmiða. Aðrir
þurftu að láta breyta farmiðum sín-
um. Lítið barn hafði komið með flug-
vélinni og þurfti að koma því í rétt-
ar hendur o. s. frv. o. s. frv. Innan
stundar var kallað til brottferðar:
„Farþegar með Flugfélagi íslands til
Oslóar og Reykjavíkur eru beðnir að
ganga um borð.“ Þeir Grímur,
Þormar, Óskar og Sveinn fengu sér
sæti framarlega í þotunni. Þótt marg-
19