Æskan - 01.05.1974, Qupperneq 62

M
hafði sektað hann, en þetta hafði engin áhrif á Gunnar.
Bíllinn var ekki af honum tekinn, þótt hann væri hættu-
legur sér og öðrum í umferðinni.
Jói fór að reyna að leika ýmsar kúnstir á reiðhjóli sfnu,
til að vekja eftirtekt á sér eins og Gunnar gerði. Þröstur
hafði oft reynt að fá hann ofan af alls konar glannatiltækjum
á hjólinu og benti honum á, hve hættulegt það væri að fara
ekki eftir settum reglum í umferðinni.
Jói sagði Þresti að hann væri hræðslupúki, og stundum
fylgdu fleiri gremjuyrði með.
Svo skeði það einn sunnudagsmorgun, að Þröstur var
staddur við gatnamót [ kaupstaðnum, þar sem blindhorn
voru af steingörðum kringum húsalóðirnar, sem að þeim
lágu, og auk þess voru há tré, sem skyggðu á.
Þá sá Þröstur, hvar Jói kom á reiðhjólinu sínu á talsvert
mikilli ferð. Hann hafði spennt greipar aftur fyrir hnakkann
og lét hjólið rása mjög á götunni og stjómaði þvi með því
að halla sér til og frá I sætinu.
Þröstur vonaði að Jói drægi úr hraða hjólsins, er hann
nálgaðist gatnamótin, sem voru hættuleg, en sá sér til
skelfingar, að hann gerði það ekki. Þröstur fór þá að huga
að því, hvort umferð nálgaðist ekki á hægri hönd Jóa, og sá
þá hvar Gunnar kom brunandi á tryllitækinu sínu og átti
eftir skammt að gatnamótunum.
Þröstur hrópaði til Jóa um hættuna, en annað hvort heyrði
hann ekki tii hans eða sinnti þvf ekki og færði ekkl hend-
urnar á stýrið.
Þröstur sá farartækin nálgast og sá að vinur hans mundi
lenda þvert fyrir bifreiðinni. Jói leit ekki tii hægri né vinstri
og dró ekki úr hraðanum á hjólinu og það gerði Gunnar
ekki heldur. Þröstur reyndi einnig að veifa og kalla til hans,
en það bar ekki árangur.
Rétt í því augnabliki er farartækin voru að mætast, skauzt
Þröstur eins og ör út á götuna og náði taki aftan í Jóa og
kippti honum aftur af hjólinu, sem á sama augnabliki lenti
fyrir framenda bifreiðarinnar og hvarf undir hana á svip-
stundu.
Hjólið kom eitthvað við fætur Jóa um leið og bifreiðin
skall á þvi, og við það kútveltust þeir vinirnir eftir götunni.
Þeir hlutu þó ekki nema skrámur og skemmdir á fötum.
Gunnar hafði ekki séð reiðhjólið eða til ferða Jóa, fyrr
en á því augnabliki, sem bifreiðin skall á því. Hann varð
skelfingu lostinn og gleymdi að hemla og bifreiðin rann
yfir gatnamótin og þar missti hann algjörlega stjórn á henni,
og er hann sá að hún stefndi á húsvegg, steig hann fyrst á
hemlana, en þá voru þeir engir á bifreiðinni, og engum
tbgum skipti, að hann lenti með höfuðið á framrúðunni, um
leið og bifreiðin skall á húsveggnum.
Þröstur og Jói voru að rísa á fætur, er bíllinn lenti á
húsinu. Jói var háskælandi og skalf eins og lauf í vindi, og
það var ekki „köld" hetja, sem horfði á slitrin af reiðhjóii
sínu á gatnamótunum. Þröstur hélt utan um Jóa og reyndi
að hugga hann á leiðinni að bifreið Gunnars, sem bar það
60